نقش حلالیت فیبر جیره بر نسبت راندمان انرژی و پروتئین در شترمرغ

به منظور بررسی نقش حلالیت فیبر جیره بر نسبت راندمان انرژی و پروتئین در شترمرغ آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 3تیمار انجام شد. هر تیمار دارای 6 تکرار بود و در هر تکرار یک قطعه شترمرغ وجود داشت. از سه سطح فیبر محلول در سه دورهپیش آغازین (1 تا 2 ماهگی)، آغازین (2 تا 4 ماهگی) و رشد (4 تا 6 ماهگی) استفاده شد. تیمارها شامل تیمار شاهد، تیمار دارای 2درصد فیبر محلول بیشتر نسبت به تیمار شاهد و تیمار دارای 4 درصد فیبر محلول بیشتر نسبت به تیمار شاهد بودند. تفاوت معنی-داری بین تیمارهای مختلف از نظر نسبت راندمان انرژی و پروتئین مشاهده نشد (P> 0.05). با افزایش سن پرنده نسبت راندمانانرژی به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.05). نسبت راندمان پروتئین در دورهی رشد به طور معنیداری نسبت به دوره هایقبلی کاهش یافت (P<0.05). با توجه به نتایج این پژوهش، میتوان سطح فیبر محلول جیره را در دوره های پیش آغازین، آغازین ورشد در شترمرغ ها به ترتیب تا 5 / 11 ، 6 / 11 و 25 / 12 درصد افزایش داد.

کلیدواژه ها:

اسید چرب فرار ، تخمیر ، گرانروی