بررسی ریزازدیادی سیب گلاب خراسان در شرایط درون شیشه ای

هدف اصلی این مقاله، معرفی بهترین محیط کشت برای مراحل استقرار، پرآوری و ریشه زایی سیب گلاب خراسان می باشد.بدین منظور، پنج آزمایش طراحی و اجرا گردید. در آزمایش اول، غلظت های مختلف ایندول بوتریک اسید (IBA)؛ (0/1،0/3 و 0/5 میلی گرم بر لیتر) بر استقرار ریزنمونه بررسی شد. در آزمایش دوم، تاثیر غلظت های مختلف آهن (0، 120 و150 میلی گرم بر لیتر) بر زردشدگی ریزنمونه مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش سوم، تاثیر ترکیبات مختلف هورمونیBA و NAA بر پرآوری و رشد شاخساره مورد ارزیابی قرار گرفت. در آزمایش چهارم، تاثیر ترکیبات مختلف هورمونی BA و TDZ بر پرآوری و رشد شاخساره بررسی شد. در آزمایش پنجم، تاثیر ترکیبات مختلف هورمونی بر ریشه زایی بررسی گردید. نتایج آزمایش اول نشان داد که در غلظت های پایین IBA (0 و 0/1 میلی گرم بر لیتر)، ریزنمونه ها استقرار بهتری نشان دادند در صورتیکه در غلظت های بالاتر، ریزنمونه های کمتری استقرار یافتند. در آزمایش دوم مشخص شد که تیمار 150 میلی گرم بر لیتر آهن کمترین میزان زردشدگی ریزنمونه را نشان داد. نتایج آزمایش سوم نشان داد که در تیمارهایحاوی BA تنها تعداد شاخه بیشتر و طول شاخه بزرگتر نسبت به تیمارهای ترکیبی حاوی BA و NAA داشتند. نتایج آزمایش چهارم مشخص شد که TDZ بر خلاف BA باعث تحریک تولید شاخساره نشد. با افزایش غلظت TDZ، طول شاخه و کالوسزایی افزایش یافت. نتایج مربوط به مرحله ریشه زایی نیز نشان داد که بهترین ریشه زایی در محیط حاوی 2 میلی گرم بر لیتر IBA +0/1 میلی گرم بر لیتر NAA به دست آمد.

کلیدواژه ها:

سیب ، کشت بافت ، بنزیل آدنین ، استقرار ، پرآوری