توسعه کشاورزی ارگانیک به عنوان راهکاری برای توسعه پایدار و اجتماعی - اقتصادی در نواحی روستایی

توسعه پایدار به مفهوم کیفیت زندگی در تمام پیچیدگی هایش از دیدگاه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی نزدیکمی شود و ایده تعادل بین توسعه اقتصادی، برابری اجتماعی، استفاده کارآمد و حفظ محیط زیست را ترویج می کند. ماهیت فرآیند توسعه پایدار آشتی بین ارتقای فرآیند یکپارچه طراحی استراتژی های توسعه و حفظ کیفیت محیطی و تصمیم گیری برای کاربرد آنها در سطح جهانی و منطقه ای، ملی یا محلی است. استراتژی توسعه پایدار، وابستگی متقابل بین مسائل محلی و جهانی، بین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه را برجسته می کند، که اساس نیاز به همکاری در داخل و بین بخش های اقتصادی، اجتماعی و محیطی است. کشاورزی موتوری است که فرآیندهای اقتصادی را در هنگام توسعه ملی تحریک می کند. حقایق تاریخی نشان می دهد که قبل از رونق نفت در دهه ۱۹۷۰، کشاورزی ستون اصلی اقتصاد نیجریه بود. جامعه روستایی پایدار مبتنی بر شهروندان فعالی است که در توسعه روحیه ابتکار و مسئولیت مرتبط با توسعه هماهنگ مناطق کشاورزی و سکونتگاه های روستایی از طریق برنامه ریزی و ساماندهی قلمرو روستایی مشارکت می کنند که باید به مسائل اقتصادی، پیامدهای اجتماعی، اکولوژیکی و فرهنگی- تاریخی مناطق مختلف، تثبیت نقش بالقوه و چندکارکردی مناطق و محیط های روستایی در بعد اقتصادی ،اجتماعی، اکولوژیکی، فرهنگی -معنوی، تضمین حفاظت و صیانت از منابع طبیعی با حفظ و ایجاد یک محیط طبیعی مساعد برای زندگی مناسب و با استانداردهای قابل قبول توجه داشته باشد . در نتیجه، هدف اصلی توسعه پایدار جامعه ریشه کنی فقر در سطح محلی با تمرکز بر منابع محلی است که می توان آن ها را به عنوان منابع طبیعی ( خاک ،هوا ،آب، مزارع جنگلی)،منابع انسانی (دانش، مهارت ها، ظرفیت ها) طبقه بندی کرد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، محیط زیست ، پیامد ، جامعه روستایی ، منابع طبیعی ، استاندارد