پیوند سبزیهای میوهای تکنیکی سودمند برای افزایش تولیدات گلخانهای

کشت محصولات گلخانهای بدون رعایت تناوب کشت، امری اجتنناب ناپذیر است و عملکرد و کیفیت محصولات تولیدی را کاهش میدهد. در این میان نماتدها و بیماریهای خاکزی بیشترین اثرات را دارند . استفاده از تکنیک پیوند در محصولات سبزی و صیفی در حال حاضر با اهداف کاهش خسارت ناشی از بیماریهای خاکزاد مانند پژمردگی فوزاریومی، پژمردگی باکتریایی، ورتیسلیوم، خسارت نماتدها، مقاومت به دمای پایین، پژمردگی ناشی از نابسامانیهای فیزیولوژیکی، افزایش تحمل به شوری و خشکی، افزایش رشد و عملکرد محصول و افزایش رشد و جذب عناصر غذایی به طور فزآیندهای مورد توجه بوده و در حال گسترش است. پرورش سبزیهای پیوندی برای اولین بار در ژاپن و کره در اواخر سال 1920 با پیوند هندوانه روی کدوی قلیانی آغاز گردید و پس از آن سطح زیر کشت سبزیهای پیوندی روز به روز در حال افزایش است. مهمترین روشهای متداول پیوند شامل پیوند لولهای، اسکنه و زبانهای است. مکانیزه شدن عمل پیوند توسط رباتها و توسعه اطاقک های رشد برای ترمیم و سازگاری گیاهان پیوندی، باعث افزایش سرعت و دقت پیوند و کاهش تلفات نهالهای پیوندی شده است. با توجه به موارد ذکر شده و تولید نهالهای مقاوم در برابر آفات و بیماریهای خاکزی و افزایش کمی محصولات گلخانه ای استفاده از این تکنیک برای سبزیهای میوهای گلخانهای مورد تأکید قرار میگیرد