تعامل فرهنگ سنتی و نوین در خراسان جنوبی بر اساس نظریه جوامع منشوری ریگز

مطالعات کلاسیک توسعه که آلکسی اینکلس و مارتین لیپست واضعان آن هستند؛ به کلی فرهنگ سنتی را تحت الشعاع خود قرار می دهند و آنرا تا حد زیادی ناکارامد و منسوخ تلقی می نمایند؛ در حالی که نظریات جدید توسعه به ویژه در خوانش لوسین پای و فرد ریگز، نوعی همزیستی مسالمت آمیز و تعامل بین نوگرایی و فرهنگ سنتی ایجاد کرده اند. در مطالعات جدید توسعه که کاربرد فراوانی در کشورهای جهان سوم دارد؛ نیازی نیست تا به طور یکدفعه با سنتهای قدیمی وداع کنیم بلکه می توان عناصر فرهنگ سنتی را در خدمت توسعه فرهنگی درآورد. آنچه ریگز در نظریه جوامع منشوری (جوامع انتقالی) مد نظر دارد این است که این جوامع آن قدر پیشرفت نکرده اند که بتوان آنها را همطراز جوامع توسعه یافته لحاظ کرد. از سویی از فرهنگ سنتی نیز فاصله گرفته اند و نمی توان آنها را سنتی قلمداد کرد بلکه دوران گذار و انتقال را سپری می کنند. هدف این پژوهش کاربست این نظریه در تبیین فرهنگی به ویژه فرهنگ دانشگاهی در حوزه مطالعاتی خراسان جنوبی است. کارگزاران مدرسه شوکتیه سنت وقف (یکی از عناصر فرهنگ سنتی) را در استخدام مدرسه ای با شیوه نوین (یکی از عناصر فرهنگ نوین) گرفته اند و نوعی

کلیدواژه ها:

فرهنگ سنتی ، فرهنگ نوین ، جوامع منشوری ، وقف ، لوسین پای ، ریگز.