استعاره وقف و کاربرد آن در تبیین نظریه سیاسی حکومت در عصر غیبت با تاکید بر اندیشه آیت الله نایئنی

ضرورت حکومت، جایگاه و فهم کار ویژه های حکومت و دولت متاثر از نحوه فهم آن از سوی حکومت گران است. در اندیشه سیاسی اسلامی یکی از ضروریات زندگی بشر، حکومت است که این حکومت به زندگی سیاسی اجتماعی انسان که نوعا مدنی بالطبع است، جهت می دهد. متفکرین اسلامی برای تعیین شکل حکومت از رو شهای خاصی بهره برده اند. یکی از این روشها، استفاده از استعاره های فقهی-سیاسی میباشد. در حوزه اندیشه سیاسی اسلامی استعاره ها نقش تعیین کننده دارند که با شناخت هر یک از آ نها میتوان به ماهیت و نوع نظام سیاسی اسلامی پی برد. استعاره وقف یعنی تبیین نظام سیاسی مسلمانان با تکی هبر تمثیل وقف در دوره جدید. به نظر بعضی از اندیشمندان و متفکرین اسلامی مانند مرحوم محمدحسین نائینی بهترین نوع حکومت، حکومتی است که معصوم(علیه السلام) در راس قدرت آن باشد چون ا و با استفاده از قوه عصمت قدرت را در چارچوبهای قانونی آن محدود میکند و مانع از خودسرانگی در جامعه اسلامی میشود. او همچنین بیان میکند در نبود معصوم(ع)، باید در زمان غیبت فقیه جامعالشرایط باشد که از موقوفه خداوند حفاظت کند و ناظر بر آن باشد. در همین میان ایشان با استفاده از استعاره وقف شکل خاصی از حکومت را در عصر غیبت ترسیم مینماید.

کلیدواژه ها:

حکومت ، کار ویژه حکومت ، وقف ، استعاره وقف