ارائه مدلی جهت آسیبشناسی برنامه های آموزش و بهسازی منابع انسانی (مطالعه موردی شرکت توزیع برق استان قم؛ یک مطالعه کیفی)

تحقیق حاضر با هدف شناسایی آسیب های دوره های آموزشی شرکت توزیع برق استان قم انجام شده است، که از لحاظ روش رویکرد این پژوهش کیفی است. بر این اساس در گام اول ابتدا براساس روش نمونه گیری در دسترس به مطالعه اسناد و تحقیقات مرتبط پرداخته شد و پس از مقوله بندی آسیبها، چارچوب مصاحبه تدوین و با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند با 12 نفر از کارکنان و مدیران به منظور شناسایی آسیب های برنامه های آموزشی شرکت توزیع برق استان قم، مصاحبههای لازم انجام شد. بر اساس تحلیل اسناد صورت گرفته تعداد 60 مقاله و پایان نامه و پژوهش های سازمانی در زمینه آسیب شناسی فعالیت های آموزش و بهسازی سازمان ها مورد بررسی قرار گرفت که تعداد 90 شاخص با فراوانی های مختلف به عنوان عمده ترین آسیب های شایع در سازمان های ایرانی شناسایی شده اند. این شاخص ها بر اساس مشابهت ها در 6 مقوله فرایند آموزش، عوامل ساختاری، جو و فرهنگ سازمانی، عوامل فردی، عوامل تکنولوژیکی و مشتریان و انتظارات بیرونی طبقه بندی شدند. همچنین بر اساس تحلیل مصاحبه های صورت گرفته در شرکت توزیع برق استان تعداد 33 شاخص به عنوان عوامل آسیب زا در برنامه های آموزش و بهسازی شرکت توزیع برق استان قم شناسایی شده اند که مجموع فراوانی این شاخص ها بنا بر نظر مصاحبه شوندکان 197 فراوانی می باشد. بطور کلی بیشترین آسیب های شناسایی شده در مرحله مصاحبه مربوط به فرایند آموزش با 18 شاخص و 113 فراوانی (نظرات مصاحبه شوندگان) و کمترین مقدار مربوط به مقوله عوامل تکنولوژیکی با 1 شاخص و 5 فراوانی می باشد.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، برنامه های آموزش و بهسازی منابع انسانی ، روش تحقیق کیفی