بررسی جغرافیایی توسعه پایدار شهر یاسوج ( با استفاده از مدل های: اسکالوگرام، تاکسونومی، موریس و ضریب مکان مرکزی )

جستجو برای یافتن شهر اید هآل، یعنی آن شکلی از شهر که بتواند هم امتیازات تکنولوژیک و هم روحیه سالم جوامع مختلف را بر اساس اید ههای روشنگرانه عدالت اجتماعی بیان کند از قر نهای دور بسیار مورد توجه و یکی از د لمشغولی های مهم بسیاری از فلاسفه، مصلحان اجتماعی، نویسندگان، معماران، و شهرسازان بوده است. در راستای تحقق توسعه پایدار شهری می بایست شرایطی فراهم شود تا امکان بستر سازی توسعه پایدار فراهم گردد که در این بستر می توان به توزیع بهینه کاربری ها، امکانات و خدمات، در شهرها اشاره کرد. عدم توزیع بهینه کاربری ها در زمینه های مختلف اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی، موجب بر هم خوردن نظم فضائی شهرها می گردد؛ نمونه بارز آن شهر یاسوج می باشد. جذب قسمت اعظم کاربری ها در ناحیه مرکزی، و بی بهره ماندن سایر ناحیه های شهر، از این خدمات، مهمترین نتیجه حاصل از این پژوهش و بهترین دلیل بر این مدعاست. هدف پژوهش، بررسی جغرافیایی توسعه پایدار شهر یاسوج، می باشد. این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و بهره گیری از مدل های تاکسونومی، اسکالوگرام، موریس و ضریب مکان مرکزی، به تحلیل موضوع مورد مطالعه پرداخته و سعی در نشان دادن راهکارهایی در توزیع بهینه کاربری ها و خدمات، و تحقق توسعه پایدار، در شهر یاسوج دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، توسعه پایدار شهری ، توزیع کاربری ها و خدمات شهری ، عدالت اجتماعی