تاثیر داروهای متوکلوپرامید و پروپوفول همراه با دگزامتازون برشیوع تهوع و استفراغ بعد از عمل در بیماران اورژانس

مقدمه : یکی از شایع ترین و ناخوشایند ترین عوارض بعد از عمل تهوع و استفراغ است ، که می تواند باعث اسپاسم ، هیپوک سی. آسپیراسیون ریوی شود . این عوارض در بیماران اورژانس و ترومایی که ناشتا نمی باشند بیشتر است . متوکلوپرامید و پروپوفول دو داروی قابل دسترس می باشند که تجویز هر کدام می تواند به نوعی در کاهش تهوع و استفرات بعد از عمل خصوصا در بیماران اورژانس موثر باشد . مواد و روشها: در این مطالعه 100 بیمار ترومایی که تحت عمل جراحی ارتوپدی اندامها قرار گرفته اند بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند ( گروه اول (متوکلوپرامید با دگزامتازون 68 = n و گروه دوم پروپوفول و دگزامتازون 52 = n) به بیماران گروه اول 5 دقیقه قبل از پایان عمل داروهای متوکلوپرامید 10 میلی گرم به همراه دگزامتازون 1 میلی گرم و به گروه دوم پروپوفول 20 میلی گرم به همراه دگزامتازون / میلی گرم تجویز گردید و تا 4 ساعت بعد از عمل شیوع تهوع و استفران در دو گروه بررسی و ثبت شد و اطلاعات بدست آمده بر / سانس نرم افزار رایانه ای spss تجزیه و تحلیل و با هم مقایسه شدند .یافته ها: یافته ها نشان می دهد که شیوع تهوع و استفراغ در گروه اول 31 / 6 درصد و در گروه دوم 96 درصد بوده و شیوع تهوع و استفراغ در زنان بیشتر از مردان بوده است .0 / 008 = Pنتایج: نتایج این بررسی نشان می دهد که پروپوفول همراه با دگزامتازون می تواند باعث کاهش قابل توجه شیوع تهوع و استفراغ بعد از عمل گردد . بر این اساس پیشنهاد می گردد در بیماران ترومایی که در ش رایط اورژانسل با معده پر ( Full Stornach ) تحت عمل جراحی قرار می گیرند با استفاده از پروپوفول به همراه دگزامتازون از عوارض جدی بعد از عمل خصوصا در بیماران مولتیپل تروما و اورژانس بکاهیم .

کلیدواژه ها:

متوکلوپرامید ، پروپوفول ، دگزامتازون ، تهوع ، استفراغ ، بیماران اورژانس .