تبیین اولویتهای مداخله در بافت فرسوده نوشهر با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی AHP

پژوهش حاضر در صدد آن است به بررسی بازآفرینی شهری در جهت دستیابی به توسعه پایدار شهری بپردازد. در سال های اخیر افت بسیار شدید کیفیت محیط شهری، سیاست گذاران و برنامه ریزان شهری را مجاب به ارایه می راهبردها و راهکارهای نوینی در مواجه با مسایل و مشکلات آن کرده است. رویکردهای مرمت و بهسازی شهری در سیر تحول و تکامل خود از بازسازی، باززنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر، از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نیز گذری داشته است. از عمده ترین رویکردها در زمینه پایداری، احیای بافتهای شهری و تاکید بر رویکرد بازآفرینی است. بازآفرینی شهری، در واقع توسعه شهری به مفهموم رشد کمی عناصر کالبدی شهر برای اسکان جمعیت و ارتقای کیفیت زندگی ، اشتغال ، سکونت ،درآمد و... است. در پژوهش حاضر برای دستیابی به هدف آن، با روش تحلیلی توصیفی و بر اساس مطالعات صورت گرفته از طریق برداشتهای میدانی، استاد فرادست و مصاحبه با ساکنان و پرسشنامه با بهره مندی از روش تحلیل SWOT ضمن احصاء چالشها، نقاط ضعف، فرصتها و نقاط قوت مزبور و براساس متغیرهای اثرگذار بر پایداری در ابعاد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی و همچنین متغیرهای مربوط به سرمایه اجتماعی سعی شده است چگونگی بازآفرینی پایدار شهر نوشهر را در قالب برنامه های جامع و یکپارچه ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، توسعه پایدار ، بافت فرسوده.