بررسی رابطه کدهای ساختمانی در کاهش مصرف انرژی ( مطالعه موردی: ساختمان های مناطق سرد و کوهستانی)

شرایط جغرافیایی و تفاوت های اقلیمی در مناطق مختلف این جبر را بر طراحی وارد می سازد تا برای فراهم آوردن منطقه ی آسایش انسان با حداقل هزینه به شیوه هایی از طراحی معماری توجه نماید که با کمترین تخریب و دستکاری محیط زیست پاسخگوی اهداف فوق باشد. بنابراین معماری ضمن انطباق با شرایط اقلیمی و استفاده بهینه از انرژی، با ایجاد رابطه معقول بین انسان، طبیعت و معماری در تکامل نهایی خود الگوهای جالبی را به عنوان فضای زیست ارائه می دهد. مصرف انرژی در ساختمان بستگی به ساختار و فرم هندسی و نحوه طراحی اجزای مختلف آن و شرایط اقلیمی دارد. عوامل دیگری همچون نحوه اشغال و استفاده از فضاها، کارکرد تجهیزات تاسیسات و الگوی نگهداری آنها در درجه دوم اهمیت قرار دارند .از طرف دیگر پیشرفت های فنی، تحولات و تنوع روشها در زمینه ساخت و بهره برداری از ساختمان در زمینه مصرف انرژی حائز اهمیت می باشد. طراحی آگاهانه ساختمان ها و سکونتگاه های بشر، با توجه به مسئله انرژی می تواند از میزان وابستگی آنها به مصرف انرژی جهت گرمایش و سرمایش، ساخت و ساز تا حدود قابل توجهی بکاهد. در این مقاله با استفاده از روش های کتابخانه ای و میدانی به بررسی نیازهای معماری همساز با اقلیم مناطق سرد و کوهستانی و با در نظر داشتن ویژگی های معماری بومی و استفاده از منابع مرتبط، سعی در ارائه راهکارها و ضوابط طراحی اقلیمی جهت دستیابی به معماری همساز با اقلیم این نواحی، در راستای بهینه سازی مصرف انرژی، می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، بهینه سازی مصرف انرژی ، ضوابط و مقررات ، معماری اقلیمی ، سرد و خشک ، کدهای ساختمانی