تجدید نظر در بکارگیری عناصر غیرسازه ای و بهینه گزینی المانهای معماری در ساختمان

زلزله یکی از مباحث مهم کشور ما در رشته های عمران و معماری است . بی توجهی به عناصر و جزئیات ساختمان در بخش سازه یا در بخش معماری لطمات جب ران ناپذیری بر سرمایه های انسانی و مادی وارد می سازد . این در حالی است که دست اندرکاران صنعت ساختمان که غالبا" از افراد غیرمتخصص تشکیل شده اند بر حسب "عادت" از مصالح سنگین و موجود ساختمانی در برپایی هر ساختمان ولو بلند مرتبه استفاده می نمایند؛ در حالیکه می دانیم قدرت تخریب رابطه مستقیمی است بین جرم و شتاب، در گذشته های دور و بدون بهر ه گیری از مصالح نوین چون فولاد و بتن غالبا " ساختمانها از نظر ارتفاعی محدود بوده و بر روی بستر زمین گسترش می یافتند، لذا اثر ارتفاع در لرزش ساختمانها نیز کنترل شده بود و به عبارت دیگر ارتفاعی محدود داشت . اما امروزه ساختمانهای بیش از 5 طبقه و غالبا " 10 طبقه و بالاتر ساخته می شوند که اثر ارتفاع و نیروی جاذبه بسیار قابل توجه می باشد . ولی متأسفانه فنآوریهای بکار رفته در این ساختمانها نیز بی توجه به نوع ساختمان و مرتبه آن برحسب عادت با روشهای رایج و معمولی بنا می شود که باعث بالا رفتن وزن بارهای مر ده ساختمان می گردد و از این رهگذر علاوه بر کیفیت نامطلوب باعث تحمیل هزینه های ناشی از حمل و نقل مصالح سنگین و نیز(Over Design)شدن مقاطع و نیمرخ های اسکلت بتنی یا اسکلت فولادی گشته و هزینه ها را نه تنها افزایش می دهد بلکه باعث تأخیر و طولانی شدن در روند اجرای پروژه می گردد . امروزه بدلیل وجود فرمولهای عدیده محاسباتی برای طراحی و محاسبه سازه های فولادی یا بتن مسلح و علیرغم وجود سایر "مصالح پیشرفته " برای طراحی سازه فقط از رایج ترین آنها در محاسبات فولادی و بتنی استفاده می شود . لذا می توان اساس ساختار و سازه ساختمانها را فولادی یا بتن آرمه محاسبه نمود و این فعلا" امری اجتناب ناپذیر است.

کلیدواژه ها:

معماری ، المان ، سبک سازی ، زلزله ، مصالح ، فناوری چند منظوره