بررسی دو دیدگاه اصالت جنگ و اصالت صلح در ایینه سیره جهادی رسول الله (ص)

معنای اصالت صلح و اصالت جنگ، به مثابه پیش درامد بر دو دیدگاهی که در مورد اصالت جنگ و اصالت صلح وجود دارد، در ابتدای این مقاله مورد توجه قرارگرفته است. بدون تردید، هواداران اصالت جنگ و اصالت صلح با تکیه بر ایات قران و روایات معصومین، استدلال های متفاوتی برای اثبات نظر خود مطرح کرده اند اشاره ای گذرا به انها می تواند به تبیین دو دیدگاه مذکور کمک نماید و در همان حال قوت و توانمندی استدلال صاحبان دیدگاه های اصالت جنگ و اصالت صلح را نشان دهد. باوجود این سیره جهادی رسول خدا به دلیل عینیت و ظهور تاریخی ان بهترین منبع دینی است که برای تبیین و اثبات دیدگاه های اصالت جنگ یا اصالت صلح قابل بهره برداری است. مرور بر سیره جهادی پیامبر و مواجهه او در جنگهایشان با یهودیان اهل خیبر، بنی قریظه و بنی قینقاع (اهل کتاب) و مشرکان در جنگ های بدر، احد، احزاب و فتح مکه و سایر غزوات نشان می دهد که موضوع جنگ های پیامبر صلی الله علیه و اله، اگر چه برای خدا و به نام خدا بوده است؛ اما برای مقوله هایی از قبیل: محو شرک و کفر و یا وجوب اعلاء کلمه الله نبوده است. در واقع انچه برای پیامبر اکرم ص اهمیت داشت، گسترش اسلام در فضای مسالمت امیز و صلح با قبایل و جوامعی بود که در اطراف مدینه و حجاز زندگی می کردند. از نظر پیامبر ص جنگ و جهاد نظامی زمانی اولویت پیدا می کرد که یهودیان و یا کافران قریشو حتی دست نشاندگان روم به تجاوز و پیمان شکنی اقدام می کردند. اثبات اینکه موضوع جنگ های پیامبر ص تجاوز و پیمان شکنی کفار بوده است نه کفر و شرک، به معنای اثبات اصالت صلح در روابط مسالمت امیز پیامبر اکرم ص در مواجه با جوامع پیرامونی و استثنایی بودن جنگ در محدوده مواردی است که کافران تلاش می کرده اند، اهداف ضد اسلامی خود را از طریق تجاوز و پیمان شکنی دنبال کنند.