بررسی تحلیلی نقش آموزش و پرورش در تحکیم صلح پایدار

از دیرباز تاکنون جنگ و نزاع، تاثیر گذارترین عنصر هویتی و فرهنگی بوده است؛ که بی تردید یکی از مهم ترین چالش ها برای زندگی معاصر جوامع به شمار می رود.آنچه مهم است علت ها و چرایی پدیدآمدن تعارضات بین تمدن هاست.آموزش و پرورش یا به عبارتی فرآیند تعلیم و تربیت ، موضوعی است ،که بی تردید نقشی اثر گذار بر شکل گیری روحیات و شخصیت افراد جامعه و تحکیم صلح دارد؛ که به راستی به آن کمتر توجه شده است.این مقاله پژوهشی، سعی در بررسی ابعاد آموزش و پرورش در جهت ایجاد صلحی پایدار میباشد. روش پژوهش توصیفی و تجزیه و تحلیل و تفسیر اسناد مکتوب میباشد و در آن به این نتیجه رسیده است؛ که این آرمان و فضیلت ، پس از به شکوفایی رساندن استعداد های ابنای بشر ،محقق میشود و همچنین در پایان با تعریف یک نگاه جدید بر تاثیر آموزش صلح ، پیشنهادهایی را در این خصوص ارائه می دهد؛ زیرا آموزش صلح و زندگی مسالمت آمیز ،توسط آموزش و پرورش، نقشی حیاتی در تکوین و رشد فرآیند صلح جهانی دارد. شایان ذکر است در مسیر این مقاله ، منظور از عبارات آموزش و پرورش به مفهوم تعلیم و تربیت در تمامی سطوح ازپیش دبستانی تا دانشگاه است و محدود به ساختار سازمان آموزش و پرورش نخواهد بود.

کلیدواژه ها:

صلح ، جنگ ، آموزش و پرورش ، آموزش صلح