مقایسه حدود مجاز فلزات سنگین سرب و کادمیم در گندم کشور ایران بر مبنای استاندارد ملی ایران و استانداردهای معتبر جهانی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,755

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IACS04_254

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1398

چکیده مقاله:

این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه حدود مجاز فلزات سنگین سرب و کادمیم در گندم کشور ایران بر مبنای استاندارد ملی ایران و استانداردهای معتبر جهانی انجام شد. به همین منظور، مقدار فلزات در 419 نمونه گندم از 31 استان کشور بعد از آماده سازی و عصاره گیری، توسط دستگاه جذب اتمی آنالیز شدند. نتایج نشان داد از میان 419 نمونه گندم تجزیه شده، تنها در 3 نمونه 0/72) درصد) غلظت سرب بیشتر از شاخص استاندارد ملی ایران 0/15) میلی گرم در کیلوگرم) بود. همچنین غلظت کادمیم فقط در 36 نمونه 8/6) درصد) بیشتر از شاخص استاندارد ملی ایران 0/03) میلی گرم در کیلوگرم) میباشد. از طرف دیگر، حد مجاز کادمیم در گندم طبق استاندارد Codex، برابر با 0/2 میلی گرم در کیلوگرم است، در حالیکه این رقم در استاندارد ملی ایران به میزان 0/03 میلیگرم در کیلوگرم تعیین شده است و این یعنی استاندارد غلظت کادمیم برای گندم تولیدی ایران 7 برابر سختگیرانهتر از استاندارد جهانی Codex است. این در حالی است که در مورد تعریف حدود مجاز سرب اختلاف چشمگیری در این دو استاندارد مشاهده نمیشود. بدین ترتیب ملاحظه میگردد که حد مجاز کادمیم در گندم در استاندارد ملی ایران، به طور غیر مستندی سختگیرانه است، لذا پیشنهاد میشود حد مجاز یا بیشینه رواداری کادمیم در دانه گندم در استاندارد ملی ایران مجددا بازنگری شود. اگر استاندارد Codex به عنوان شاخص ارزیابی آلودگی گندمهای تولیدی کشور در نظر گرفته شود، میزان آلودگی به سرب کماکان 3 نمونه از 419 نمونه یعنی کمتر از یک درصد میباشد و در رابطه با کادمیم، در هیچکدام نمونه های تجزیه شده غلظت کادمیم بالاتر حد مجاز Codex نیست.

نویسندگان

کبراسادات هاشمی نسب

موسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران

کریم شهبازی

موسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران ×

کامبیز بازرگان

موسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران