بهینه سازی شرایط عملیاتی فرآیند تولید استایرن مونومر در راکتور دو بستری با استفاده از کاتالیست احیا شده ی اکسیداسیون

استایرن یک ترکیب هیدروکرښی آلی از خانوادهی آروماتیکها است و دی هیدروژناسیون اتیل بنزن روش مرسوم تولید آن در صنعت میباشد در این طرح از یک راکتور دو بستری که در آن بستر اکسیداسیون بلافاصله پس از بستر دی هیدروژناسیون تعبیه شده است، استفاده میشود در بستر اکسیداسیون این راکتور از کاتالیستهای احیا شده که از احیای حرارتی کاتالیستهای مستعمل واحد استایرن مجتمع پتروشیمی تبریز به دست آمد، استفاده شد .در این پروژه تاثیر سه پارامتر دمای واکنش، فشار جریان بخار آب ورودی و فشار جریان اکسیژن ورودی روی فرآیند تولید استایرن دنبال شد و برهمکنشهای این پارامترها نسبت به هم و شرایط بهینه ای از پارامترهای یاد شده در محدودهی معین طی فرآیند مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج حاصل از آزمایشات نشان میدهد که راندمان تولید استایرن روند صعودی داشته و تا حدود 60 ٪ افزایش میابد .همچنین دو پارامتر فشار جریان بخار آب ورودی و فشار جریان اکسیژن نیز به ترتیب دارای مقادیر بهینه می bar 0 / 8 و bar 0 / 9 میباشند در این پروژه جهت صرفه جویی در زمان و هزینه ها، جلوگیری از انحراف در هدف و تحلیلهای دقیق تر از نرم افزار MiniTab برای طراحی آزمایشات استفاده شد و به منظور ارزیابی نتایج تجربی کار، داد ههای آزمایشگاهی حاصل، هم با مدل به دست آمده از نرم افزار MiniTabو هم با مدل شبکه ی عصبی مصنوعی مقایسه و بررسی گردید. مقایسه و تحلیل نتایج حاصل از فرآیند با کاتالیستهای احیا شده ی اکسیداسیون و نتایج حاصل از فرآیند با کاتالیستهای تازهی اکسیداسیون در شرایط تقریبا یکسان فرآیندی نشان از کارایی و بازده بسیار خوب کاتالیست های احیا شده ( بازدهی بین 94 کاتالیستهای تازه ) دارد.

کلیدواژه ها:

استایرن ، بهینه سازی ، راکتور دویستری ، شبکه عصبی