رابطه بین سبک های شناختی، یادگیری مشارکتی و خودکارآمدی تحصیلی با انگیزه پیشرفت دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر اهواز

هدف از تحقیق حاضر، رابطه بین سبک های شناختی، یادگیری مشارکتی و خودکارآمدی تحصیلی با انگیزه پیشرفت دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر اهواز بود. جامعه آماری این تحقیق، شامل همه دانش آموزان دختر متوسطه دوره دوم شهر اهواز با تعداد 3000 نفر می باشند. نمونه ای به حجم 320 نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شده بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سبک های شناختی کوچک سرایی (1392)، پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی تحصیلی شرر و مادوکس (1982)، یادگیری مشارکتی استیفان (2007) و انگیزش پیشرفت هوبرت هرمند (1970) بودند. روش این تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی و روش های آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد استفاده قرار می گیرد. نتایج ضریب همبستگی نشان داد بین مولفه های سبک های شناختی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان رابطه معناداری وجود نداشت. بین مولفه های یادگیری مشارکتی و انگیزه پیشرفت و همچنین بین خودکارآمدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون با روش گام به گام، نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین، به ترتیب بعد پویایی های گروهی، بعد بازخورد، بعد انجام کار بر روی پروژه و خودکارآمدی تحصیلی بهترین پیش بینی کننده برای انگیزه پیشرفت دانش آموزان بودند.

کلیدواژه ها:

سبک های شناختی ، یادگیری مشارکتی ، خودکارآمدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت