الویت بندی عوامل بازدارنده در دستیابی به فناوری های نوین در ایران

در این مقاله با استفاده از مدلسازی ساختاری تفسیری، ارتباط میان عوامل بازدارنده در دستیابی به فناوریهای نوین درایران مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. شناخت موانع توسعه فناوریهای نوین و ارتباط ساختاری میان آنها میتواند زمینه رشد را در صنعت کشور فراهم سازد. اما عمده پژوهشهای انجام شده در این حوزه محدود به شناسایی موانع به طور مستقل میباشد، در حالی که تعیین ارتباط میان آنها میتواند امکان رفع مانع را با حذف مانع دیگر فراهم سازد. در این مقاله با استفاده از مدلسازی ساختاری تفسیری میتوان مختصات موانع را بر اساس قدرت سوقدهندگی و میزان وابستگی تعیین و در نهایت مدلی مفهومی برای مدیریت عوامل بازدارنده در دستیابی به فناوریهای نوین ارائه و مورد تحلیل قرار داد. مدل مذکور میتواند در اجرای فرآیند مدیریت استراتژیک تکنولوژی بکار گرفته شود

کلیدواژه ها:

فناوریهای نوین ، موانع ، مدلسازی ساختاری تفسیری ، مدیریت استراتژیک تکنولوژی ، سند چشمانداز