ارزیابی روشهای تجربی تعیین ضریب فشردگی خاکهای ریزدانه

این تحقیق با هدف بررسی و ارزیابی کارآئی روشهای تجربی تعیین ضریب فشردگی خاکها و ارائه روشی جدید انجام گرفت. بدین منظور ابتدا اقدام به تهیه نمونه های متعدد از مناطق مختلف کشور و انجام آزمایشهای مختلف شناسائی از جمله دانه بندی، حدود آتربرگ، تراکم، آنالیز شیمیایی و طبقه بندی بر روی آنها گردید. سپس آزمایش تحکیم یک بعدی بر روی نمونه ها با وضعیت های رطوبتی مختلف انجام گرفت. بطوریکه هر نمونه خاک در سه وضعیت رطوبتی حدود 0/3 ، 0/7 و 1/2 بر ابر حد روانی مورد آزمایش تحکیم قرار گرفته و مقدار ضریب فشردگی به ازای هر یک از نمونه های آزمایشی با استفاده از داده های آزمایشگاهی تعیین گردید.همچنین مقدار ضریب فشردگی نمونه ها با استفاده از روابط تجربی مختلف برآورد گردیدند بر اساس نتایج حاصل از این بررسی ها مشخص گردید میزان همبستگی ضریب فشردگی با مشخصه های مرتبط با ساختمان اولیه نمونه ها به مراتب بیشتر از مقدار همبستگی آن با مشخصات مرتبط با جنس ذرات نظیر خواص خمیرائی خاک است. ارزیابی و مقایسه روشهای موجود نیز نشان داد که روابط تجربی مبتنی بر مشخصه های مبین وضعیت ساختمان اولیه نمونه نظیر، نسبت پوکی، وزن واحد حجم از دقت و کارآئی بیشتری نسبت به سایر روشهای موجود در تعیین ضریب فشردگی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

ضریب فشردگی ، تحکیم ، نشست ، سازه های آبیاری