ارزیابی تنوع ژنتیکی ژنوتیپهای شنبلیله بومی ایران با استفاده از صفات مورفولوژیکی

گیاه دارویی شنبلیله با نام علمی Trigonella foenum-graecum از گیاهان گلدار، نهان دانه، دولپه ای و جداگلبرگ است شنبلیله )trigonella foenum-gracum L.( در مزارع تولید سبزی و در بیشتر نقاط کشور کشت شده و گیاهی یکساله از تیره لگومینوزه است. این پژوهش با هدف تعیین بررسی تعدادی از ژنوتیپهای بومی گیاه دارویی شنبلیله در ایران با استفاده از صفات مورفولوژیکی صورت گرفت که میتواند کمک موثری در روند اصلاحی این گیاه داشته باشد. به منظور بررسی این گیاه 26 ژنوتیپ از این گیاه از نقاط مختلف کشور جمع آوری شد. و پس از کاشت در مزرعه صفات مورفولوژیکی شامل تعداد میانگره، تعداد بذر بوته، تعداد نیام، وزن بذر کل بوته، ارتفاع ساقه، طول نیام، وزن هزار دانه، ارتفاع کل، قطر نیام، تعداد بذر در نیام مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که ژنوتیپ های مختلف از نظر اغلب صفات مورد ارزیابی با یکدیگر اختلاف معنیداری داشتند همچنین داده های حاصل از مقایسه میانگین نشان داد ارتفاع کل در بوته بیشترین مقدار را در ژنوتیپ های سراب و اردبیل نشان داد. همچنین وزن هزار دانه در ژنوتیپ رضوانشهر و دهات مشکین کمترین و ژنوتیپ کیاشهر با18/33 گرم وزن بیشترین مقدار را داشتند صفت ارتفاع ساقه بیشترین تنوع را در بین ژنوتیپ ها نشان داد بر اساس تجزیه خوشهای، توده ها در چهار گروه قرار گرفتند و هر گروه به ترتیب ده، شش، سه، و هفت توده را شامل شدند .به طور کلی، نتایج این تحقیق نشان داد توده های بومی شنبلیله ایرانی از نظر صفات مورد مطالعه ازتنوع بالایی برخوردار هستند

کلیدواژه ها:

شنبلیله ، صفات مورفولوژیک ، تنوع ژنتیکی