تاملی بر مسئولیت مدنی قاضی در اصل 171 قانون اساسی

تا نیمه اول قرن بیستم قضات در زمره کسانی بودند که مصونیت آنها امری استثنا ناپذیر م ینمود. به واسطه جنبش های فکری به وجود آمده، به تدریج اصل مصونیت مورد انتقاد قرار گرفت و لذا به تدریج این خواسته در جنبش قانو نگذاری رسوخ نمود. در اصل یکصد و هفتاد و یکم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، با الهام گرفتن از متون روایی، نیز به مسئولیت شخصی قضات در صورت تقصیر تصریح گردیده است. اما ابهامات ناشی از برخی واژگان به کار گرفته شده در آن موجب گردید تا اصل مذکور نتواند به هدف خویش نایل آید.

کلیدواژه ها:

قضات ، مصونیت ، اصل یکصد و هفتاد و یکم قانون اساسی ، مسئولیت شخصی قضات ، تقصیر