مدل یابی پیشرفت تحصیلی براساس سن ورود به مدرسه با میانجی گری هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت در دانش آموزان

هدف: این پژوهش با هدف بررسی مدل یابی پیشرفت تحصیلی براساس سن ورود به مدرسه با میانجی گری هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت در دانش آموزان انجام شد. روش: از نوع پژوهش های همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را، تمامی دانش آموزان دختر پایه دهم متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی 97-96 به تعداد 1472 نفر تشکیل دادند. در این پژوهش برای تعیین حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مشاهده شده و تخصیص ضریب 15 برای هر متغیر، و با احتساب احتمال وجود پرسشنامههای ناقص 250 نفر به عنوان حجم نمونه با روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل، مقیاس هوش معنوی کینگ، مقیاس مهارت های اجتماعی ایندربیتزن، فوستر و مقیاس خلاقیت تورنس مورد استفاده قرار گرفت و نمره مدل به عنوان پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که مدل پژوهش تایید گردید و به طور کلی 26/0 از پیشرفت تحصیلی توسط سن ورود به مدرسه، هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت قابل تبیین می باشد. همچنین سن ورود به مدرسه اثر مستقیم معنادار بر پیشرفت تحصیلی داشت و سن ورود به مدرسه با میانجی گری هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت اثر غیر مستقیمی بر پیشرفت تحصیلی نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر سن ورود به مدرسه بر پیشرفت تحصیلی در جهت محتوای آموزشی به افراد توجه به این دو عامل می تواند پیرو متغیرهای واسط همانند هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت، تاثیرات به سزایی بر پیشرفت تحصیلی ایجاد نماید.

کلیدواژه ها:

سن ورود به مدرسه ، پیشرفت تحصیلی ، هوش معنوی ، مهارت های اجتماعی ، خلاقیت