طراحی مدل معرف مراکز پاسخگویی امدادی در حوادث و فوریتها و استخراج راهکارهای اصلاحی در ایران

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 634

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICHED09_028

تاریخ نمایه سازی: 30 شهریور 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: با امدادرسانی موثر )به جا، به موقع و کامل( میتوان از شدت مصدومیتها و تعداد مرگ ومیرهای حوادث و فوریتها کاست. وجود مراکز متعدد پاسخ امدادی و به تبع آن شماره های متعدد امداد اضطراری، باعث شرایطی خاص درآمدادرسانی به کمک خواهان )تماس گیرندگان( در ایران گردیده است. این مطالعه با هدف استخراج فرآیند پاسخگویی امدادی و ارائه راهکارهایی برای امداد رسانی موثر در ایران انجام شد.روش کار: این پژوهش با یک رویکرد کیفی مولتی متد )تئوری زمینه ای و پنل نخبگان( انجام شد. در فاز اول مطالعه با 36 نفر از کارکنان و مدیران مراکز پاسخگویی امدادی )پلیس، فوریتهای پزشکی، هلالاحمر و آتش نشانی( و خدمت گیرندگان در استانهای تهران، قم و البرز در زمینه سوال پژوهش مصاحبه ساختارمند و نیمه ساختارمند انجام شد. در فاز دوم با حضور 13 نفر از نخبگان دیسپچ‎های امدادی با ارائه نتایج فاز اول، راهکارهای ارتقای امداد رسانی مورد بحث و نهایتا راهکارهای اصلاحی دسته بندی شد.یافته ها: بر اساس تجربیات عمیق مشارکت کنندگان، مشکل اصلی فرآیند پاسخگویی امدادی در حوادث و فوریتهای ایران، هماهنگی شکننده بین سازمانهای امدادی میباشد. این هماهنگی شکننده در بستر جنبه های انسانی تماسهای امدادی و موانع سازمانی تعاملات شکل میگیرد. بر اساس یافته های این پژوهش تلاشهای سازمانهای امدادی ایران با راهبردهایی نظیر اقدام فراتر از وظیفه، ادامه تعاملات موفق، مدیریت کد خدامنشانه به یک تعامل اجباری و یا تعامل جزیره ای )بیشتر در سطح محلی( منجر میگردد. همچنین بکارگیری راهبردهایی نظیر مسئولیت گریزی، رقابت کاذب بین سازمانی و تلاش جهت دار برای تغییر قوانین توسط این سازمانها به هرج و مرج عملکردی بخصوص در صحنه حادثه منجر میشود. راهکارهای ارتقای فرآیندهای دیسپچ‎های امدادی حاصل از تجربیات مشارکت کنندگان در پنل نخبگان تحت عنوان خدمت رسانی اثربخش در دو طبقه )استمرار بخشی به پاسخ تعاملی و پاسخ امدادی هم صدا( دسته بندی شدند.نتیجهگیری: برای افزایش هماهنگی بین سازمانهای امدادی، تقویت اعتماد متقابل و درک موثر بودن عنصر هماهنگی ضروری به نظر میرسد. توجه به وضعیت شغلی پاسخگویان امدادی و تجدید نظر دربکارگیری نیروهای داوطلب و موقت در مشاغل تمام وقت امدادی در کنار بازنگری قوانین و رفع ابهامات، زمینه ساز ارتقا خدمات امداد اضطراری میباشد. فرهنگ سازی کمک خواهی به جا، ایجاد بانک اطلاعات یکپارچه سوانح و حوادث، یکی شدن تدریجی کانال دریافت تماسهای امدادی )نهایتا ایجاد شماره ملی امداد اضطراری( در کنار دیسپچ مشترک امدادی میتواند زمینه ساز پاسخگویی موثر امدادی )به موقع، به جا و کافی( در شکل ایده آل گردد. برای مطالعات آتی تدوین شاخصهای سنجش عملکرد مشترک و دستورالعملهای پاسخگویی امدادی مشترک، چگونگی ساختاردیسپچ مشترک، نحوه یکی شدن کانال تما سهای اضطراری و انجام بصورت پایلوت این ساختار پیشنهادی در یک منطقه شهری توصیه میشود

نویسندگان

بابک فرزین نیا

دکتری تخصصی سلامت در بلایا و فوریتها، مرکز تحقیقات سلامت در حوادث و بلایا، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران؛ گروه مهندسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

حمیدرضا خانکه

دکتری تخصصی آموزش پرستاری، فوق دکتری سلامت در بلایا و فوریتها، استاد تمام، مرکز تحقیقات سلامت در بلایا و فوریتها، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران، گروه علوم و آموزش بالینی، موسسه کارولینسکا، استکهلم، سوئد

داود خراسانی زواره

دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران، مرکز تحقیقات ارتقا ایمنی و پیشگیری از مصدومیتها، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران، گروه علوم و آموزش بالینی، موسسه کارولینسکا، استکهلم، سوئد

موسی امیری

دانشگاه علوم انتظامی امین. تهران، ایران