مقایسه تاثیر دو درمان گروهی شناختی رفتاری و معنادرمانی بر افسردگی و امید به زندگی در سندرم آشیانه خالی در بین سالمندان شهر کرمانشاه

پژوھش حاضر با ھدف بررسی و مقایسه تاثیر دو درمان گروھی شناختی-رفتاری و معنادرمانی بر افسردگی امید به زندگی در سندرم آشیانه خالی در بین سالمندان انجام شده است، این پژوھش از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد و روش انجام کار نیز پیمایش است؛ پژوھش حاضر از لحاظ نوع داده ھا گروه پژوھش ھای کمی می باشد. طرح این پژوھش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. به منظور جمع آوری اطلاعات پژوھش برای متغیرھای افسردگی از پرسشنامه افسردگی بک و متغیر امید به زندگی از پرسشنامه امیدواری میلر استفاده شده است. ضمن اینکه به منظور درمان گروه ھای آزمایش دو شیوه ی جلسه ای درمان گروھی شناختی-رفتاری (21 جلسه 06 دقیقه ای) و معنادرمانی (26 جلسه 06 دقیقه ای) برگزار شد است. در این پژوھش جامعه آماری را زنان و مردان شھرستان کرمانشاه که فرزندانشان آنھا را ترک کرده اند و از آن ھا جدا شده اند را شامل می شود. حجم نمونه 06 نفر (اعم از زن و مرد) می باشد؛ افراد به طور تصادفی در سه گروه 16 نفری گمارده شده اند. به منظور تحلیل آماری از نرم افزار spss استفاده می شود. و در جھت تحلیل داده ھا از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون تحلیل کواریانس)، استفاده شد. نتایج پژوھش نشان داده است که درمان شناختی رفتاری در افزایش امید به زندگی تاثیر بیشتری دارد و معنادرمانی در کاھش افسردگی از درمان گروھی شناختی-رفتاری موثرتر است. یعنی برای کاھش افسردگی شیوه ی درمان معنادرمانی دارای کارایی بیشتری نسبت به درمان گروھی شناختی-رفتاری دارد. و برای افزایش امید به زندگی شیوه ی درمان گروھی شناختی-رفتاری دارای کارایی بیشتری نسبت به درمان معنادرمانی دارد.

کلیدواژه ها:

درمان گروهی شناختی - رفتاری ، معنادرمانی ، افسردگی ، امید به زندگی ، سندرم آشیانه خالی ، سالمندان