برهم کنش آرسنات با اجزای معدنی خاک

آرسنیک یکی از سمی ترین و مضرترین عناصر شناخته شده در طبیعت است که عمدتا به دو فرم آرسنات و آرسنیت درطبیعت یافت می شود.آلودگی آرسنیک در خاک ممکن است به راحتی زندگی گیاهان، حیوانات و در نهایت انسان را تحت تاث یر قراردهد.جذب آرسنیک توسط خاک و کلوییدهای آنیکی از مهمترین فرآیندهایی است که باعث غیر فعال شدن آن می شود.بنابراین یکیاز عوامل تفاوت در جذب آرسنیک روی خاک ها می تواند به خاطر تفاوت در مقدار رس و سیلت باشد.لذا در این مطالعه همدماهایجذب سطحی آرسنات (15mg/l 0) با اجزای معدنی (رس، سیلت و شن) چهار نمونه خاک به روش بچمطالعه شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت تعادلی آرسنات جذب سطحی آن افزایش یافته و در نهایت به مقدار تقریبا ثابتی میرسد. توانایی رس در جذب سطحیو در نتیجه غیرمتحرک کردن آرسنات در رس بیشتر از سیلت و آن هم بیشتر از شن بود. در برخی از نمونه ها سیلت نیز نقش بسیارمهمی در جذب سطحی آرسنات نشان داد. این موضوع با توجه به حساس بودن این ذره به فرسایش مهم بوده و در صورت فرسایشچنین خاک هایی احتمال انتقال آرسنات پیوند یافته با سیلت از مناطق با پتانسیل آلایندگی بالاتر به مناطق با پتانسیل آلایندگی کمتربیشتر است.

کلیدواژه ها:

آرسنیک ، آرسنات ، جذب سطحی ، رس ، سیلت ، فرسایش