پهنه بندی پارامترهای رطوبتی به منظور کشت دیم (مطالعه موردی استان اصفهان)

شناخت اقلیم و نیازهای اکوفیزیولوژیک گیاهان زراعی از مهمترین عوامل موثر در تولید محصول می باشد. لذا با بررسی امکانات بالقوهاقلیمی و رطوبت در مناطق مختلف میتوان، توان تولیدی آن را مشخص و حداکثر بهره برداری را به عمل آورد.در این پژوهش ازاطلاعات مربوط به پارامترهای آب و هوایی 9 ایستگاه سینوپتیک استان اصفهان که دارای آمار همگن و بلندمدت بودند استفاده شدهاست.پارامترهای موردبررسی عبارت بودند از: میانگین دمای روزانه، میانگین حداکثر دما، میانگین رطوبت نسبی، میانگین سرعت باد،ساعات آفتابی و بارش ماهانه و تبخیر و تعرق پتانسیل (PET)، بارش موثر (irr rain). در این بررسی الگوی بیلان آبی ایستگاه ها با استفاده از دادهای آب و هواشناسی ترسیم گردید. همچنین با استفاده از الگوی بیلان رطوبتی منطقه و اطلاعات آبوهوایی با استفادهاز تکنیک IDW و قابلیت های بسته نرم افزاری ARCGIS نقشه های پهنه بندی مربوط به پارامترهای آب و هوایی مورد نظر برای کل منطقه ترسیم گردید.هدف نهایی این پژوهش تعیین و بررسی قابلیت های بالقوه رطوبتی منطقه و تعیین چگونگی انطباق آنها بانیازهای کشاورزی دیم در منطقه میباشد.نتایج نشان داد که مناطق غربی استان دارای کمترین تبخیر و تعرق پتانسیل و بیشترینبارش موثر بوده و با مقایسه الگوهای بیلان آبی؛ سه منطقه کشاورزی دیم در استان اصفهان مشخص گردید 1 - مناطق باقابلیت بالا درغرب استان 2 -مناطق باقابلیت متوسط در مرکز استان و مناطق باقابلیت نه چندان مطلوب در شرق استان.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، اقلیم کشاورزی ، امکان سنجی کشت ، PET ، GIS ، استان اصفهان