کاربرد رفتاردرمانی دیالکتیکی در طراحی برنامه پیشگیری و درمان اعتیاد برای دانشجویان

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) یک درمان شناختی- رفتاری است که در آغاز برای درمان افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی دارای گرایش مزمن به خودکشی طراحی شد. پس از آن، رویکرد یاد شده در درمان دامنه نسبتا گسترده ای از اختلالات دشوار و مقاوم به درمان (سوء مصرف مواد، افسردگی مزمن، اختلالات خوردن و ...) به کار گرفته شد و نتایج موفقی در مقایسه با درمان های رایج به دست آورد. اخیرا در تجدید نظری که در پروتکل درمانی این رویکرد انجام شده است، مهارت های جدیدی معرفی شده اند که به صورت اختصاصی برای درمان و پیشگیری از سوء مصرف مواد طراحی شده اند. این مهارت ها برگرفته از تجارب بالینی و پژوهشی موفق نظریه پرداز این رویکرد در رابطه با درمان سوءمصرف مواد هستند. مهارت های پرهیز دیالکتیکی، ذهن شفاف، عصیان جایگزین و انکار سازگارانه از جمله مهارت هایی هستند که به طور اختصاصی برای درمان سوء مصرف موارد طراحی شده اند. مقاله حاضر، به معرفی یک برنامه پیشگیری و درمان اعتیاد مبتنی بر این مهارت ها برای دانشجویان آسیب پذیر پرداخته است.

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی دیالکتیکی ، اعتیاد ، پیشگیری ، درمان ، دانشجویان.