حریم خصوصی حقوق شهروندی در حقوق ایران

حریم خصوصی، یعنی یک فرد یا گروه بتواند خود یا اطلاعات مربوط به خود را مجزا کند و در نتیجه بتواند خود یا اطلاعاتش را با انتخاب خویش در برابر دیگران آشکار کند. مرزها و محتوای آنچه شخصی یا خصوصی قلمداد می شود در میان فرهنگ ها و اشخاص متفاوت است، اما تم اصلی آن ها مشترک است. فضای جسمانی و روانی تابع قوانین دولتی و بین المللی نیست و حدود آن را خود فرد مشخص می کند. قانون گذار تلاش نموده با تعبین قواعد و مقررات خاصی در زمینه تفتیش و بازرسی منازل و اماکن به ویژه در مرحله تحقیقات مقدماتی تحصیل ادله را قانون مند و مشروعیت و قابلیت پذیرش آن را منوط به رعایت حریم خصوصی اشخاص تماید امروزه حفظ حریم خصوصی شهروندان و مقابله با تقض آن توسط دیگران از موضوعات جدی حقوق بشر است که مدیریت شایسته آن آرامش و آسایش عمومی را به ارمغان می آورد و همین طور حمایت از حریم خصوصی شرایط لازم برای رشد و تکامل شخصیت افراد را فراهم می آورد. با توسعه تکنولوژی و پیشرفت بشر تعرض به حریم خصوصی اشخاص افزایش یافته است که بانعت شده قانون گذار با تصویب قوانین جدید به حمایت از حریم خصوصی اشخاص بپردازد. قانون مجازات اسلامی قانون آیین دادرسی کیفری، قانون اساسی قوانین و مقررات مربوط به ارتباطات پستی، تلفن، قانون مطبوعات و منشور حقوق شهروندی در زمره قوانین و مقرراتی هستند که گاه ضمنی و گاه صریحا از حریم خصوصی حمایت کرده اند. بنابراین مادام که ضرورت مبرم قضایی ایجاب نکند باید از تعرض به حریم خصوصی اشخاص جلوگیری شود. لذا در این پژوهش پس از بیان مفهوم حریم خصوصی و تاریخچه به بررسی مصادیق حریم خصوصی و حمایت از حریم خصوصی در قوانین کیفری و دیگر قوانین پرداخته شد است.

کلیدواژه ها:

حریم خصوصی ، حقوق شهروندی ، حقوق کیفری