فقر فرهنگی و اقتصادی در ایجاد جرایم

مهم ترین انواع فقر، فقر فرهنگی و فقر اقتصادی است. در عرف امروزی فقیر واقعی به کسی گفته می شود که توان سازگار کردن شرایط اقتصادیو معیشتی خود را ندارد و قادر نیست دراین مسیر گام های اساسی و روبه جلو بردارد. بنابراین افرادی که توان کارکردن و کسب درآمد را داشته ویا قدرت افزایش اطلاعات و کسب علوم لازم جهت بهتر کردن زندگی خود را دارند ولی به جهت سستی و تنبلی، کار و تلاش نمی کنند، فقیر بهحساب نمی آیند. احساسی که از فقیر بودن به هر انسانی دست می دهد ممکن است با انسان دیگر متفاوت باشد گاه انسان بدلیل اینکه ثروت کافیدر اختیار ندارد و درآمد کافی جهت اداره زندگی خود نمی تواند کسب کند احساس فقری میکند،گاه ممکن است فقیر باشد چون به لحاظفرهنگی بی صلاحیت است یا ممکن است فقیر باشد چون از لحاظ روانی ضعیف است یا اینکه فقیر باشد چون گروهی از محرومیت ها اطراف او رااحاطه کرده است. در نهایت در این مقاله که به صورت توصیفی تحلیلی انجام شده در درجه اول به دنبال این هدف هستیم که با مفهوم فقر بهخصوص فقر فرهنگی و فقر اقتصادی آشنا شویم و در درجه بعد به دنبال تبیین موضوع به گونه ای هستیم که به قانونگذار تفهیم شود کارخانهقانونگذاری خود را به گونه ای تنظیم کند که جرایم کمتری ایجاد شود ولی در عوض وضعیت اقتصادی و فرهنگی جامعه را با قانونگذاری صحیحبه حالت نرمال سوق دهد.

کلیدواژه ها:

فقرفرهنگی ، فقر اقتصادی ، جرم