آموزش و روش تدریس مهارت های زبانی گوش دادن و صحبت کردن

انسان منهای قدرت بیان و قدرت تکلم همسان سایر مخلوقات است. البته منظور گنگ بودن و ناشنوا بودن نیست، بلکه منظور محروم بودن از چنین موهبتی است. ستایش خداوندمن6ان را که نعمت سخن گفتن را به جانشین روی زمین خود بخشید. سخت است که سکوت و کلام را از یک جنس در نظر بگیریم و بگوییم که هر دو در آن واحد از جنس طلا هستند، ولی هر کدام جداگانه میتوانند چنین باشند؛ شنوندهای که مهارتهای گوش دادن خوب را داشته باشد و به آداب گوش دادن آراسته باشد در این موضع گوش دادن و سکوت او در برابر صاحب سخن همانند طلاست و سخنگویی که مهارتهای صحبت کردن خوب را داشته باشد و متعهد به اخلاق سخن گفتن باشد در این موضع هم کلمات او نیز از جنس طلاست. آموزش زبان به طور کلی به عنوان مجموعه ای از مهارتهاست که با توجه به مهارت های چهارگانه (گوش کردن، صحبت کردن، خواندن و در نهایت نوشتن) به آموزش زبان می پردازند؛ این بدان معناست که ارتباط بین این مهارت ها در هم تنیده و تو در تو (درهم) است؛ به این معنی که هر شکل حضور در دیگری دارد و پس از آن، بهره وری دریکی از آن ها به وضوح در مهارت های دیگر منعکس میشود.

کلیدواژه ها:

زبان عربی ، روانشناسی ، آموزش ، روش تدریس ، مهارتهای زبانی