رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان شهرستان تالش

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان شهرستان تالش بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان تالش در نیمسال اول سال تحصیلی 1398-1397 به تعداد 3392 نفر بود. از این بین نمونه ای به حجم 379 دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه های فرم کوتاه طرحواره یانگ و همکاران ( 2005 ) و اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم ( 1984 ) را تکمیل کردند. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد بین نمره کل طرحواره های ناسازگار اولیه و حیطه های بریدگی و طرد، خودگردانی و عملکرد مختل، محدودیت های مختل، دیگر جهت مندی، و گوش به زنگی بیش از حد و بازداری، با اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی و معنادار وجود دارد (P<0/05). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد طرحواره گوش به زنگی بیش از حد و بازداری، و محدودیت های مختل به ترتیب و به صورت مثبت قادر است 13/1 درصد از میزان تغییرات اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی کنند. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که طرحواره های ناسازگار اولیه با اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان رابطه داشته و در پیش بینی آن نقش دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، اهمال کاری تحصیلی ، دانش آموزان