بررسی میزان شیوع دیستمپر در سگ های اسهالی شهرستان اهواز به روش ایمونوکروماتوگرافی

هدف: عامل دیستمپر یک موربیلی ویروس از خانواده پارامیکسوویریده هست و با سرخک و طاعون گاوی در یک خانواده قرار گرفته است . این ویروس بیشتر در ترشحات تنفسی است و عموما از طریق در معرض قرار گرفتن به آئروسول انتشار می یابد اما می تواند از دیگر بافت های بدن و ترشحات از جمله ادرار جدا شود. بیشترین میزان آلودگی در سنین 6- 3 ماهگی است . این مطالعه جهت تعیین میزان شیوع دیستمپر، در سگ های مبتلا به اسهال، ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز در استان خوزستان انجام شد. مواد و روش کار: نمونه های مدفوع از 78 قلاده سگ اسهالی و در طول سال های 86 - 1384 به دست آمدند. تمام نمونه ها از بین سگ های ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز انتخاب شده بودند. سگ های مورد مطالعه به 2 گروه سنی (کمتر و بیشتر از 6 ماه )، 4 نژاد مختلف (تریر، ژرمن شفرد، دوبرمن پینچر و مخلوط) و بر اساس نشانه های بالینی به 2 گروه (اسهال هموراژیک و غیر هموراژیک) تقسیم بندی شده و با استفاده از آزمون مربع کای و آزمون دقیق فیشر مورد بررسی قرار گرفتند. روش ایمونوکروماتوگرافی ، جهت تشخیص نمونه ها به کار برده شد. نتایج و بحث : میزان شیوع عفونت بر علیه آنتی ژن ویروس دیستمپر در این سگ ها 8/97% (7 تا از 78 مورد)، با استفاده از روش ایمونوکروماتوگرافی به دست آمد و این نشان می دهد که ویروس در اکوسیستم محیط موجود است . شیوع عفونت در سگ های کمتر از 6 ماه 9/75% (4 تا از 41 مورد) و در نژادهای ژرمن شفرد 15/8% (3 تا از 19 مورد) و مخلوط 10/53% (2 تا از 19 مورد) بیشتر بود اما تفاوت معنی داری بین گروه های سنی و نژادهای مختلف دیده نشد (05/. < P). با این وجود، عفونت به طور قابل توجهی در سگ های دارای اسهال هموراژیک بیشتر بود و میزان آن 20/7% (6 تا از 29 مورد) بود (05/. > P). تابلوی خونی در بیشتر سگ های مبتلا به دیستمپر به صورت لکوپنی ، لنفوپنی و نوتروپنی بود (71/43%؛ 5 تا از 7 مورد). تنها یک قلاده سگ بر علیه ویروس دیستمپر سابقه واکسیناسیون داشت . این مطالعه نشان داد که اسهال هموراژیک و فقدان واکسیناسیون، به عنوان یک نشانه مهم و فاکتور خطر برای عفونت ناشی از دیستمپر در سگ ها محسوب می گردد.

کلیدواژه ها:

دیستمپر ، ایمونوکروماتوگرافی ، اسهال ، سگ ، اهواز