پیشگیری از بیماری ویبریوزیس در سیستم پرورش متراکم آبزی پروری

ملاحظات اقتصادی پرورش دهنده حکم می کند که حداکثر استفاده از آب و فضا را انجام دهد. این هدف، میسر نیست مگر با افزایش تولید در واحد حجم که لازمه آن افزایش تراکم آبزی در واحد حجم است. افزایش تراکم که بصورت عمومی، یک تلقی فکری برای سیستم های متراکم و فوق متراکم است بالقوه استرس زا است. بسیاری از بیماری ها که در سیستم های سنتی و نیمه متراکم پرورش به صورت تک گیر و انفرادی اتفاق می افتد در استخر ها و قفس های پرورش متراکم به شکل تلفات شدید روی می دهد. تراکم بالای ذخیره سازی و چرخش مجدد آب در سیستم های پرورش متراکم دو عامل اصلی هستند که مشکل کنترل بیماری را تشدید می کنند. از آنجایی که هزینه اجرای این سیستم ها بالاتر است حتی افزایش جزئی در میزان تلفات، منجر به افزایش میزان هزینه تولید هر قطعه ماهی خواهد بود. همچنین فیلترهای زیستی بخشی اصلی این سیستم را تشکیل می دهند که امکان دارو درمانی بویژه آنتی بیوتیک تراپی را صفر می کند. نتایج مرور منابع نشان می دهد با توجه به شرایط بالقوه استرس زا در سیستم متراکم پرورش و اینکه عوامل بیماریزای ویبریو انتشار جهانی دارد و بخشی از فلور دستگاه گوارش و آب محیط پرورش آبزی اهستند توصیه می گردد ضمن اجرای ایمنی زیستی در مزارع پرورش متراکم واکسیناسیون به عنوان مهمترین راهبرد پیشگیری از بیماری ویبریوزیس در دستور کار مزارع فعال و سازمان های متولی توسعه فعالیت آبزی پروری نوین قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آبزی پروری ، سیستم متراکم ، بیماری ویبریوزیس و واکسیناسیون