بررسی ومقایسه تطبیقی تعلیم وتربیت درمکتب آرمانگرایی ومکتب اصالت وجود

در اواخر جنگ جهانی دوم دنیا با یکسری دگرگونی هایی در فلسفه اروپا آشنا شد. منادی این دگرگونی ها داستان ها و نمایشنامه ها و کارهای ادبی بعضی از فیلسوفان و نویسندگان فرانسه بود. ایننوشته ها که غالبا بویی از بیگانگی و طعمی از سرگشتگی داشتند آنها را شگفت انگیز و مقبول طبع؛ در عین حال از نظر فهم مشکل می کرد. نقطه یا هسته ی مرکزی این فلسفه، آگاهی شخصی از خویشتن است و آن را مهمترین حقیقت در تجربه ی فرد میداند که پیوسته رو به کمال است. پس ایده آلیسم، عقل را یک جوهر ساخته و پرداخته و ثابت نمیداند، بلکه معتقد است که ذهن در واقع یک جریان یا فرآیند است. طرفداران این نظریه، واقعیت را فکری میدانند که در ذهن ماست نه در دنیای فیزیکی خارجی. آنها به تئوری به هم پیوستگی حقیقت که میگوید، یک فکر در صورتی حقیقت است که جزئی از نظام افکار ما را تشکیل دهد، تاکید میکنند. همچنین، اینان بیشتر استدلال قیاسی را مورد توجه قرار می دهند و کمتر به حواس و روش عقلی توجه دارند.

کلیدواژه ها:

وجود گرایی ، اصالت وجود ، تعلیم وتربیت ، ایده الیسم ، اگزانستالیسم .