بهینه سازی پارامترهای میراگر جرمی تنظیم شده بر پایه عملکرد قاب فولادی با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در این تحقیق از الگوریتم بهینه سازی ژنتیک چندهدفه برای جستجوی پارامترهای بهینه TMD در بهسازی یک سازه فولادی ضعیف طبق یکی از اهدف عملکردی نسل دوم طراحی بر اساس عملکرد استفاده شده است. جهت ارزیابی پاسخهای لرزه ای از تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی و روش زماندوام در نرم افزار اپنسیس استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که TMD در طی روند بهینهسازی به مد اول سازه تنظیم شده است. در انتها پارامترهای بهینه به دست آمده با کار سایر محققین مقایسه شده و نتایج نشان دهنده عملکرد مناسب الگوریتم ژنتیک است که منجر به پارامترهای بهینه کوچکتر و عملکرد بهتر سازه شده است.

کلیدواژه ها:

TMD ، الگوریتم ژنتیک ، زمان دوام ، تحلیل غیر خطی ، طراحی بر اساس عملکرد