تبیین تاثیر ریسک پیشبینی ورشکستگی بر ارائه اظهارنظر تعدیل شده با بند ابهام در تداوم فعالیت و استعفای حسابرس

هدف این مطالعه تبیین تاثیر ریسک پیش بینی ورشکستگی بر ارائه اظهارنظر تعدیل شده با بند ابهام در تداوم فعالیت و استعفای حسابرس می باشد. در پژوهش حاضر ریسک پیشبینی ورشکستگی به عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته شده است. به منظور اندازهگیری ریسک از انحراف معیار پیشبینی ورشکستگی استفاده میشود. برای محاسبه پیش بینی ورشکستگی از مدل بهارات1 و شاموی(2008) 2 استفاده شده است. در این مدل مجموعه ای از متغیرهای بازاری و حسابداری برای پیشبینی ورشکستگی شرکت استفاده شده است. جامعه آماری شامل شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران از سال 1385 تا 1395 است که نمونه ای شامل 122 شرکت به روش حذف سیستماتیک انتخاب شدند. در این پژوهش و در دو قسمت به بررسی فرضیه های پژوهش پرداخته میشود و با استفاده از رگرسیون لجستیک به بررسی مدل فرضیه اول و برای آزمون فرضیه دوم بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان داد که افزایش در ریسک پیشبینی ورشکستگی تاثیری بر نوع اظهار نظر حسابرس نداشته و حسابرسان عدم اطمینان ناشی از ریسک پیشبینی ورشکستگی را در گزارش خود لحاظ نمیکنند و زمانی که حسابرس در شرایط عدم اطمینان ناشی از افزایش احتمال ورشکستگی شرکت قرار میگیرد شرایط عدم اطمینان را ترک نمیکند و خطر پیشبینی ورشکستگی عامل پیشبینی کننده ای برای استعفای حسابرسان نیست.

کلیدواژه ها:

ریسک پیشبینی ورشکستگی ، اظهار نظر با بند ابهام در تداوم فعالیت ، استعفای حسابرس