تاثیر یونیکونازول و کودهای زیستی بر برخی صفات بیوشیمیایی، عملکرد واجزای عملکرد گندم در شرایط شوری خاک

به منظور بررسی تاثیر یونیکونازول و کودهای زیستی بر برخی صفات بیوشیمیایی، عملکرد و اجزای عملکرد گندم در شرایط شوری خاک آزمایشی در سال زراعی 1397 در گلخانه دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. در این آزمایش فاکتورهای مورد بررسی شامل شوری خاک در چهار سطح (عدم اعمال شوری به عنوان شاهد و اعمال شوری های 40، 80 و 120 میلی مولار در خاک)، از نمک کلرید سدیم و فاکتور دوم شامل کاربرد یونیکونازول و کودهای زیستی (قارچ میکوریز، یونیکونازول، باکتری سودوموناس، میکوریز با سودوموناس، میکوریز با یونیکونازول، کاربرد میکوریز با یونیکونازول و سودوموناس و شاهد (عدم کاربرد کودهای زیستی و یونیکونازول) بود. نتایج نشان داد کاربرد توام یونیکونازول، میکوریز و سودوموناس تحت شرایط شوری 120 میلیمولار خاک موجب افزایش محتوای پرولین و قند محلول (به ترتیب 93/98 و 47/33 درصد) نسبت به شرایط عدم کاربرد کودهای زیستی عدم اعمال شوری شد. همچنین کاربرد توام یونیکونازول، میکوریز و سودوموناس تحت شرایط عدم اعمال شوری موجب افزایش عملکرد تک بوته، وزن و حجم ریشه (به ترتیب 108/84، 97/98 و 54/71 درصد ) و کاهش محتوای پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدهید (به ترتیب 77/6 و 115/52 درصد ) نسبت به شرایط عدم کاربرد کودهای زیستی تحت شرایط شوری 120 میلیمولار خاک شد. بر اساس نتایج این بررسی به نظر میرسد که کاربرد کودهای زیستی میتواند به عنوان یک روش مناسب برای بهبود عملکرد و برخی صفات بیوشیمیایی گندم در شرایط شوری شود.

کلیدواژه ها:

حجم ریشه ، سودوموناس ، مالون دی آلدهید ، میکوریز.