نقش احساس بهزیستی در ترجیحات رایدهی مردم در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری مطالعه موردی: شهر کرمانشاه

ترجیحات رای دهی به عنوان یکی از شاخصه های رفتار انتخاباتی افراد یک جامعه و عوامل موثر بر آن یکی از موضوعاتی است که همواره مورد توجه متفکرین اجتماعی و سیاسی بوده و پژوهشهای زیادی را به خود اختصاص داده است. در دوران معاصر مراجعه به آراء عمومی به شیوه مستقیم و غیرمستقیم جهت تصمیم گیری در خصوص مسائل کشور و انتخاب مسئولان از ارکان دموکراسی و مردم سالاری به شمار میرود. در نظام جمهوری اسلامی نیز که مبتنی بر نوعی نظریه ی مردم سالاری دینی است، راه های حضور اثرگذار مردم در تشکیل تمامی نهادهای قدرت به صورت مستقیم و غیرمستقیم پیشبینی شده است. در این میان عوامل متعددی مسیر را برای این حضور تسهیل و فراهم میکنند و تمایل شهروندان را به سمت گروه ها، احزاب و جناح های خاص سیاسی سازماندهی و جهت دهی میکنند که میتوان به مواردی چون نقش دین و آموزه های دینی، تحصیلات، مطبوعات و تبلیغات، رسانه های جمعی و شبکه های اجتماعی، فضای مجازی، کیفیت زندگی و احساس بهزیستی، عوامل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی اشاره کرد. هدف اصلی این پژوهش نقش احساس بهزیستی در ترجیحات رای دهی مردم در شهر کرمانشاه در انتخابات دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران میباشد. روش پژوهش در مقاله حاضر کمی و از پیمایش برای توصیف و تحلیل داده ها استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه شهروندان شهرکرمانشاه میباشد. داده های آن از طریق پرسشنامه گردآوری و با استفاده از نرم افزار SPSS تحت محیط ویندوز تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که بین احساس بهزیستی شخصی ((r=0/25، احساس بهزیستی خانوادگی(r=0/26) و رشد فردی (r=0/27) با ترجیحات رایدهی شهروندان رابطه معنادار وجود دارد؛ اما بین احساس بهزیستی شغلی(r=0/14) با ترجیحات رای دهی شهروندان رابطه معنادار وجود ندارد. به طور کلی نتایج بیانگر رابطه معنادار بین احساس بهزیستی((r=0/23 با ترجیحات رای دهی شهروندان میباشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، احساس بهزیستی ، مردم سالاری ، رفتار انتخاباتی.