بررسی برخی عناصر سنگین در عسل استان مازندران ( مطالعه موردی : شهرستان بابل)

رشد سریع تکنولوژی و جمعیت، شیوه زندگی انسان ها را در مقیاس جهانی در قرن گذشته تغییر داد و به طور چشمگیری آلودگی ها افزایش یافته است. طیفی از آلاینده ها که زمین را آلوده می کنند گسترده و وسیع اند اما یکی از مهمترین آنها، فلزات سنگین هستند که بعد از شکوفایی صنعت، روز به روز بر میزان آنها در محیط زیست افزوده می گردد. در زیست شناسی واژه فلز سنگین به مجموعه ای از فلزات و شبه فلزات نسبت داده می شود که حتی در غلظت های بسیار کم برای گیاهان و حیوانات سمی اند. فلزات سنگین به لحاظ غیر زیست تخریب پذیری و تجمع زیستی در بدن بسیار خطرناک بوده و بیماری های مختلفی از این طریق در عصر حاضر، گریبانگر موجودات زنده می شود. یکی از مواد مغذی طبیعی که از شهد گیاهان بدست می آید عسل است. عسل می تواند به عنوان شاخص زیستی مناسب برای آلودگی محیط زیست باشد. ترکیب معدنی عسل بسته به منابع گیاهی و محیطی که از آن منشاء می گیرد متفاوت است. این مطالعه با هدف بررسی برخی عناصر سنگین در عسل شهرستان بابل استان مازندران انجام و تعداد دو نمونه عسل ییلاقی و قشلاقی که هر یک مخلوطی از عسل های کندوهای مختلف بود جهت بررسی تعداد 16 عناصر سنگین شامل نقره، آلومینیوم، آرسنیک، طلا، کادمیوم، کبالت، کروم، مس، آهن، جیوه، مولیبدن، نیکل، سرب، قلع، روی، سلنیوم، با دستگاه ICP-OES 730-ES,Varian بر حسب میلی گرم بر لیتر انجام شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که از میان این 16 عنصر مورد بررسی فقط مقدار آلومینیوم، آهن، نقره، مس، روی و استرانسیم در هر دو نمونه وجود داشت و بقیه عناصر ذکر شده قابل تشخیص نبود. همچنین بیشترین فلز در نمونه عسل ییلاقی آهن به میزان 01 / 1 میلی گرم بر لیتر و در قشلاقی استرانسیم به میزان 68 / 0 میلی گرم بر لیتر و کمترین فلز در هر دو نمونه ییلاقی و قشلاقی مس به ترتیب 007 / 0 و 002 / 0 میلی گرم بر لیتر بوده است.

کلیدواژه ها:

عناصر سنگین ، عسل ، شهرستان بابل