اختلال بیش فعالی (نقص توجه) درکودکان

اختلال بیش فعالی (نقص توجه) یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکی کودکان بویژه سنین مدرسه می باشد که بیش از 50 درصد مراجعین به درمانگاه های روانپزشکی کودکان و 5-3 درصد کودکان سنین مدرسه را مبتلایان به این اختلال تشکیل می دهند. هدف از این مطالعه شفاف سازی ماهیت مفهوم اختلال بیش فعالی درمتون بوده است. این مطالعه یک مطالعه مروری است که با جست وجوی گسترده متون با استفاده از واژگان کلیدی اختلال بیش فعالی و نقص توجه و بدون محدود کاردن آنها به واژه بایش فعالی در پایگاه های اطلاعاتی irandoc ، google scholar ، sid ، mag iran ، Civilica انجام شده است که طبق معیارهای مدنظرتعداد 40 مقاله که بین سال های 2013-1991 چاپ شده بودند از نظرموضوع، تعریف اختلال بیش فعالی، انواع و عوامل موثر در آن بر اساس فرایند تحلیل محتوا بررسی شدند. در نهایت چهارتم از تعریف اختلال بیش فعالی از مقالات استخراج گردید. این اختلال به سه دسته ی عمدتا بیش فعال، عمدتا بی توجه، مرکب تقسیم می شود و نقش عوامل ژنتیک، آسیب مغزی، عوامل مربوط به رشد، عوامل عصبی-شیمیایی ، عصبی-فیزیولوژیک و روانی-اجتماعی در سبب شناسی این اختلال مطرح است. مطالعات انجام شده نشان می دهد شیوع اختلال بیش فعالی در پسران بیشتر از دختران و در پایه های تحصیلی پایینتر، بیشتر از بقیه پایه ها بوده است و تعداد زیادی از کودکان مبتلا به این اختلال با قواعد مدرسه و عملکردهای آن مشکل دارند که با توجه به میزان شیوع نسبتا بالای این اختلال درمان این کودکان چند بعدی بوده است و نیاز به همکاری خانواده ها، آموزگاران، مربیان بهداشت، مشاوران مدرسه جهت شناسایی زود هنگام وارجاع به موقع این کودکان به مراکز درمانی دارد .

کلیدواژه ها:

اختلال کمبودتوجه (بیش فعالی) ، کودکان