هنر و هنرمند نزد نظامی

هنر در طول تاریخ ، نزد هنرمند و هنرشناس ایرانی با مفاهیمی چون عشق، زیبایی، اخلاق و فضیلت، قرین و تاحدی هم معنا بوده است. در منظومه های اخلاقی و عاشقانه ی بسیاری از شعرا می توان به دنبال واژه هنر و زیبایی و معانی آن گشت. نظامی از آن دسته شاعرانی است که رد پای هنر و زیبایی را در منظومه های عاشقانه وی از جمله لیلی و مجنون ، شیرین و فرهاد بهتر می توان یافت. پژوهش حاضر با ضرورت سیر تحول مفهومی هنر و جایگاه آن در فرهنگ ایران ، در پی یافتن پاسخ برای این پرسش ها است که هنر و عالم هنر دقیقا در منظر نظامی چیست در زمان نظامی چه هنرهایی رونق داشته و تلقی وی از هنرهای زمانش چه تفاوتی با مفاهیم امروزی هنر دارد در منظر نظامی، هنر با زیبایی برابر است. وی وظیفه هنرمند را تشخیص ابعاد و زوایای زیبای یک پدیده دانسته که این زیبایی ها را به دیگران نیز می نماید. روش پژوهش تحلیلی بوده و اطلاعات آن به روش اسنادی از منظومه های مخزن الاسرار ، خسرو و شیرین و لیلی و مجنون گردآوری شده است. به این منظور واژه هنر و انواع هنرها در نمونه هایی از اشعار وی، جهت توصیف هنر از منظر نظامی انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

نظامی گنجوی ، هنر ، نقاشی ، موسیقی وخوشنویسی