فرهنگ لپویی و حوزه نفوذ آن در کوهستان های چهارمحال و بختیاری

دوره لپویی یکی از مراحل فرهنگی زاگرس جنوبی است که نخستین بار مک کان و لانگزدورف در کاوش های تل باکون، در لایه سطحی باکون الف آن را معرفی کردند. اما این لویی واندنبرگ بود که نخستین بار عنوان لپویی را به کار برد. سفال های لپویی در بررسی های سامنر در حوضه رود کر نیز به فراوانی به دست آمده اند. با توجه به اینکه استان چهار محال و بختیاری در مجاورت این فرهنگ پیش از تاریخی قرار گرفته است و کوهستان های آن شرایط مطلوبی را برای زندگی مبتنی بر کوچ روی که متناسب با معیشت اتخاذی فرهنگ لپویی است را دارا می باشد، انتظار می رود که آثار این فرهنگ در شماری از محوطه های استان نیز مشاهده شود. نگارندگان در این پژوهش به معرفی محوطه هایی از استان چهارمحال و بختیاری می پردازند که در آنها سفال های لپویی مشاهده شده است. بر اساس گزارش های در دسترس حاصل از بررسی های باستان شناختی صورت گرفته در استان، می توان حوزه نفوذی را برای مرزهای شمالی این فرهنگ مشخص کرد. در نهایت مشخص می شود که دشتهای جنوبی استان به دلیل نزدیکی به خاستگاه لپویی، این نوع سفال را در کمیت و کیفیت های مختلفی ارائه کرده اند و این در حالی است که هر چه به مرزهای شمالی استان نزدیک می شویم، پراکندگی و کیفیت سفال ها کاهش می یابد. همین شرایط برای برای قسمت های غربی استان نیز حاکم است. در واقع دشت های میان کوهی ریگ، خانمیرزا، شهر کرد و فارسان بهتر از دیگر قسمت های استان این فرهنگ را نشان می دهند

کلیدواژه ها:

لپویی ، چهارمحال و بختیاری ، زاگرس جنوبی ، کوچ روی.