هویت معماری هخامنشی بررسی تاثیر معماری آشور و بابل نو در معماری هخامنشیان)

تاثیر گذاری و تاثیر پذیری در جنبه های گوناگون از جمله فرهنگ ، هنر ، معماری و ... همواره در طول تاریخ توسط انسان صورت گرفته است، که گاه آگاهانه و گاه غیر آگاهانه و با توجه به شرایط مختلف دارای نمودهای متنوع میباشد. این تاثیرات در ادوار گوناگون با تغییرات همراه بوده اند و بعنوان پیشینه و یا یک نوآوری برای دوره جدیدتر از خود محسوب میگردند، بطوریکه نمیتوان ایجاد یک سبک هنری یا معماری را خاص یک دوره و یک منطقه دانست، بلکه باید تمام ویژگیهای تشکیل دهنده آن را در طول فرایند شکل گیری بررسی کرد تا به منشا و چگونگی آن پی برد. بخشی از نمونه های شاخص معماری دوران باستان در دوره هخامنشیان شکل گرفته است و همواره با الگوهای قبل و بعد از خود قابل قیاس است. بدلیل فراوانی و ماندگاری معماری این دوره همواره بحث های گوناگونی در زمینه های مختلف پیرامون عناصر تشکیل دهنده و الگوهای اولیه این عناصر در این معماری صورت گرفته است، از جمله اینکه ساختار این معماری تا چه حد تحت تاثیر تمدن های همجوار پیش از خود بوده و این تاثیرات به چه شکل در معماری هخامنشی قابل مشاهده اند در این زمینه با توجه به بررسی صورت گرفته بخش عمده عناصر موجود در معماری هخامنشی را میتوان به نوعی هم در پیشینه بومی این امپراطوری و هم در مناطق غیر بومی و همجوار آن مشاهده کرد که در نهایت با عنوان سبک معماری هخامنشی شناخته میشوند. در این تاثیرات سهم برخی مناطق مانند بین النهرین (آشور و بابل نو) بسیار مشهود و قابل توجه است. این تاثیرات با توجه به پیشینه ویژگی ها و عناصر موجود در آن بسیار مهم میباشند و میتوان گفت نشان دهنده یک فرایند رو به رشد آگاهانه در زمینه معماری در این دوره هستند. در این مقاله به بررسی ریشه و هویت عناصر موجود در معماری هخامنشی می پردازیم که از مناطق مختلف به ویژه بین النهرین (آشور و بابل نو) در معماری هخامنشی بکار گرفته شده اند و نتیجه بررسی را که تاثیر کاملا مشهود در زمینه معماری است، با توجه به نظریات موجود مطرح میکنیم

کلیدواژه ها:

هویت معماری ، تاثیرات ، هخامنشیان ، بین النهرین