استفاده از تمرینات کششی ایستا و پویا برای بهبود انعطاف پذیری، چابکی و عملکرد بی هوازی بازیکنان حرفه ای فوتبال

موضوع: با افزایش دانش ورزشی، تاثیر و کاربرد تمرینات ورزشی در حال تغییر است. هدف: در این مطالعه، اثرات تمرین های کششی ایستا و پویا بر انعطاف پذیری، چابکی، شاخص خستگی و عملکرد بی هوازی بازیکنان حرفه ای فوتبال مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق: طی پائیز سال 1395 مجموعا 22 فوتبالیست های حرفه ای (میانگین سن 8/24±4/3 سال، قد 78/1±0/05 متر، وزن بدن 4/78±2/4 کیلوگرم و تجربه فوتبالی 2/10±1/2 ساله سه جلسه تمرین مختلف گرم کردن را طی 24 ساعت انجام دادند. طی جلسات اول،دوم و سوم گرم کردن به ترتیب دویدن هوازی ، دویدن هوازی به همراه کشش ایستا و دویدن هوازی همراه با کشش پویا انجام شد. در پایان هر جلسه، آزمون های انعطاف پذیری ایستادن و خم شدن، چابکی ایلینویز و آزمون دوی سرعت بی هوازی ورزشکاران مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: تحلیل واریانس نشان داد که دویدن هوازی به همراه کشش ایستا باعث افزایش چابکی P<0/05 و کاهش میانگین توان نسبی و حداکثر توان نسبی شد P<0/05 اما، اثر کشش ایستا بر حداقل توان معنی دار نبود P> 0/05 نمره شاخص خستگی بعد از انجام دوی هوازی با کشش پویا بیشتر از دوی هوازی با کشش ایستا بود. دوی هوازی با کشش ایستا یا پویا انعطاف پذیری بیشتری نسبت به دوی هوازی به تنهایی نشان داده است.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بازیکنان فوتبال می توانند با حذف تمرینات کششی ایستا از روال روتین گرم کردن قبل از تمرین و یا رقابت ها مانع از کاهش عملکرد بی هوازی شوند. از سوی دیگر، با افزودن تمرین های کششی ایستا و یا پویا به دوی هوازی می توان شاهد افزایش انعطاف پذیری بود.

کلیدواژه ها:

چابکی ، عملکرد بی هوازی ، کشش پویا ، انعطاف پذیری فوتبال ، کشش ایستا