انگیزش شرکت در فعالیت های اوقات فراغت ورزشی زنان خانه دار (مطالعه موردی زنان منطقه 10 شهرداری تهران)

هدف از این پژوهش تعیین رابطه بین عوامل فردی، اجتماعی و محیطی با میزان انگیزش شرکت درفعالیت های اوقات فراغت ورزشی زنان خانه دار(مطالعه موردی زنان منطقه 10 شهرداری تهران) بود.تحقیق حاضر به روش توصیفی-پیمایشی و همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق را زنان خانه داری که به فعالیت های ورزشی می پردازند و درسال 1395 درباشگاه بدنسازی منطقه 10 شهرداری تهران ثبت نام کرده اند تشکیل می دهند که تعدادشان 400 نفر برآورد شد. حجم نمونه طبق جدول مورگان 200 نفرو به روش تصادفی ازنوع خوشه ای تعیین شد به این صورتی که این منطقه به 3 ناحیه تقسیم شد و درهر ناحیه 70 پرسشنامه پخش شد. دراین تحقیق براساس اهداف از سه پرسشنامه استاندارد فعالیت های فیزیکی و اوقات فراغت IPAQ 2002، پرسشنامه استاندارد انگیزش شرکت درفعالیت های فیزیکی/ورزشی BREQ-2 و پرسشنامه عوامل فردی، اجتماعی و محیطی برگرفته از مقاله (سولومون و همکاران، 2013 ) استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها باآلفای کرونباخ 0/83 بدست آمد که با نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرارگرفت. تعداد 200 پرسشنامه تکمیل شده برای تجزیه و تحلیل آماری توزیع و جمع آوری شد. از آمار توصیفی شامل فراوانی، میانگین، درصد، انحراف استاندارد و رسم نمودار استفاده شد. پس از حصول اطمینان از نرمال بودن داده های با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنف، جهت آزمون فرضیه ها ازضریب همبستگی پیرسون ورگرسیون استفاده شد.طبق نتایج عوامل محیطی و سپس عوامل اجتماعی دراولویت هایدوم و سوم از عوامل موثر بر مشارکت زنان خانه دار درورزش دراوقات فراغت قرار می گیرد

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت ورزشی ، زنان خانه دار ، عوامل محیطی ، عوامل اجتماعی