مطالعه ی تطبیقی اسطوره ی ققنوس در شعر نیما یوشیج و پل الوار

اسطوره ی ققنوس یا فنیکس یکی از مهمترین اسطوره های ادبی در ادبیات غرب و شرق است. آنچه که باعث توجه شعرا و نویسندگان به این اسطوره شده است، ابعاد گوناگون و مفاهیم متنوع و غنی آن است. ققنوس نماد تولدهای پیاپی و نیل به جاودانگی است. بدین ترتیب، مضمون اصلی این اسطوره، غلبه بر زمان و غلبه بر فنا یا میرایی است. مقاله ی حاضر مطالعه ی تطبیقی اسطوره ی ققنوس در شعر دو شاعر هم عصر ایرانی و فرانسوی، نیما یوشیج و پل الوار، است. نیما یوشیج، پدر شعر معاصر ایران،و پل الوار، یکی ازپیشگامان شعر سوررئالیست فرانسه، هریک تاثیرعمیقی بر شعر فارسی و فرانسه در قرن بیستم و نیز بر شاعران پس از خود داشته اند. به عبارت دیگر، شعر این دو شاعر نقطه ی عطف گذار از شعر سنتی به شعر نو و نقطه ی اوج تحول شعر در قرن بیستم در دو کشور ایران و فرانسه است، پدیدهای که ظهور ققنوس در شعر این دو شاعر را به روشنی توجیه میکند. در این تحقیق، با تکیه بر تئوری ادبیات تطبیقی دانیل هانری پاژو، تئوریسین فرانسوی، که مطالعه ی تطبیقی متون را بدون توجه به فاصله ی زمانی و مکانی دو اثر ادبی قابل اجرا می داند، از نقد تخیل و نقد موضوعی نیز در مطالعه ی اسطوره ی ققنوس در شعر این دو شاعر، استفاده خواهیم نمود.

کلیدواژه ها:

ققنوس ، شعر ، عشق ، جاودانگی.