تاثیرپذیری سنایی از داستان یوسف(ع)

کتاب آسمانی قرآن و داستان پیامبران از دیرباز بازتابی گسترده در عرصه های مختلف ادبیات فارسی، به ویژه آثار ادب عرفانی داشته است. از میان شاعران متعدد، حکیم مجدود بن آدم سنایی در ابداع و ارتقای پیشینه این گونه ادبی نقش چشمگیری ایفا کرده است. یکی از مهمترین شاخصه های ادبیات عرفانی استفاده از رمز یا نماد است. در این نوشتار کاربرد داستان حضرت یوسف (ع) در دیوان و حدیقه الحقیقه حکیم سنایی با بررسی حوادث و وقایع و شخصیتهای مورد توجه شاعر بررسی شده و کاربرد رمزی شخصیت یوسف به عنوان رمز زیبایی و رمز معشوق (معشوق دو عاشق زن و مرد) با ذکر شواهد مورد تبیین قرار گرفته است. یافته ها و نتایج تحقیق و بازگشایی نمادها میتواند راهگشای درک بهتر اشعار عرفانی این شاعر و نشانگر میزان کاربرد و کارکرد رمز و رمزپردازی در بیان مفاهیم این نوع شعری باشد.

کلیدواژه ها:

حکیم سنایی ، یوسف ، رمز ، دیوان ، حدیقه الحقیقه