طراحی مجموعه اقامتی تفریحی بین راهی با رویکرد معماری پایدار (سبز)

امروزه پایداری در زمینه معماری باید به سمت ضوابطی پیش رود که برخلاف مصرف حداقل انرژی، استفاده از مصالح تجدیدپذیر، حفظ و تجدید انرژی بدون تولید آلودگی تاکید کند. در این میان با توجه به مصرف بیرویه انرژی های تجدیدناپذیر و آسیب های زیست محیطی، وضعیت انرژی جهان در مرحله بحرانی قرار دارد که چاره اندیشی در این زمینه راه گشایی برای بقا و حفظ محیط برای نسل آینده خواهد بود. نگرش ساختمان سبز که برای بهبود محیط زیست در ساختمان است، ضمن صنعتی کردن فعالیت های ساختمانی، صرفه جویی های مهمی را در بخش انرژی آب و مصالح موجب می شود که کمک ارزنده ای به اهداف اقتصادی کشورهاست. این نگرش که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد، در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست، یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان صنعتی کنونی است. از موضوعات بحث برانگیز در معماری، مساله زیست و توسعه پایدار می باشد که در این زمینه، نظریات و راهکارهای مختلفی ارایه شده است. بنابراین پژوهش حاضر طراحی مجموعه اقامتی تفریحی بین راهی با رویکرد معماری پایدار می باشد که به نوبه خود این طرح می تواند در راستای دستیابی به معماری پایدار به عنوان نمادی از کاهش مصرف انرژی و بهره گیری از نور طبیعی در محدوده ی سایت یعنی شهر کرمانشاه باشد. در این پژوهش داده ها بهصورت کیفی و اهداف کاربردی با رویکرد همبستگی از نوع تحلیلی تفسیری است که ابزار گردآوری از طریق مشاهده، عکس، تهیه متون، تهیه نقشه و ... که جمع آوری اطلاعات میدانی و کتابخانه ای است. برای جمع آوری داده ها و اطلاعات از روش کتابخانه ای، میدانی استفاده می شود. در بخش کتابخانه ای: در این روش استفاده از متون نوشته شده، پایان نامه ها، مجلات علمی، مجلات حرفه ای، همایش ها، گزارشات تحقیقی، مطالعات و بررسی های پیشین و اطلاعات اینترنتی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

مجموعه اقامتی تفریحی ، پایداری ، پایداری زیست محیطی ، کرمانشاه.