نگرشی بر ساختار معماری فضاهای فرهنگی با رویکرد ارتقاء تعاملات علمی- اجتماعی نمونه موردی: مرکز چند رسانهای

در عصر حاضر، بیشک رسانههای ارتباط جمعی از مهمترین و تأثیرگذارترین ابزار بر ایجاد تحول در نوع زیستن بشر بودهاند فراگیر شدن این رسانهها و شبکهی اطلاع رسانی جهانی، موجب تقلیل ارتباط رو درروی افراد به عنوان عاملی کاربردی و حیاتیگردیده است؛ با این وجود، نیازهای اجتماعی، فرهنگی و روانی به ارتباطات هنوز جایگاه ویژه خود را داراست و از تأثیرات منفی فقدان چنین رابطهای بر سلامت و آرامش روانی افراد نمی توان چشمپوشی کرد. بنابراین در پی برطرف کردن این نیاز، ایجداد یک فضای عمومی که مردم را به مشارکت دوسویه طلب کند، ضروری به نظر میرسد. حال سوالی که مطرح می شود این است که چه نوعفضای عمومی مناسب عصر جدید و پاسخگوی نیازهای انسان امروز و حتی نسلهای بعدی است؟ مراکز چند رسانهای یا مدیاتک از جمله مردمیترین فضای فرهنگی به شمار میآید که حضور در آن صرفابرای پژوهش ومطالعه نبوده بلکه به فضای اجتماعی در شهر برای تبادل اطلاعات و تعامل با دیگران تبدیل شده است. به نظر میرسد طراحی مرکزمدیاتک که منطبق بر رفتارها و نیازهای است ادهکنندگان باشد، میتواند آن را تبدیل به یک فضای جذاب و پویای شهری کند که سبب افزایش تعاملات انسانی و افزایش سطح آگاهی در افراد جامعه گردد. این پژوهش از لحاظ هدف با توجه به اینکه به دنبال نتایجعلمی و قابل است اده است یک پژوهش کاربردی میباشد. روش تحقیق در مقاله حاضر توری ی- تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات مبتنی بر مطالعات میدانی و کتابخانهای بوده است.در انتها نتیجه در قالب جدولی با عنوان نمود کالبدی ایدههای طراحی مدیاتک از رویکرد ارتقاء تعاملات اجتماعی ارایه میشود و اینگونه نتیجهگیری میشود که برای طراحی در محیطی همچون مدیاتک، باید فضاهایی انعطافپذیر و سیال طراحی شوند که بتواند پاسخگوی طیف وسیع مخاطبین با تمایلات و نیازهای متفاوت باشد.

کلیدواژه ها:

مرکز چند رسانه ای ، مدیاتک ، کتابخانه ، فضاهای عمومی ، تعاملات علمی- اجتماعی