مسئولیت حقوقی موسسات درمان ناباروری نسبت به زوجین نابارور

بحث مسئولیت حقوقی موسسات و مراکز درمان ناباروری (اعم از مسئولیت قهری یا قراردادی) از مباحث بسیار مهمی است که در قانون نحوه اهدای جنین و آئین نامه اجرایی آن مسکوت گذاشته شده به نحوی که هیچ گونه ملاک و قاعده و معیاری در خصوص نحوه احراز تخلف این موسسات و نیز اتخاذ مجازات هایی متناسب با نوع فعالیت و اقدامات ایشان اتخاذ نگردیده است. همچنین در خصوص دیگر مسئولیتهای این گونه موسسات مانند مسئولیت کیفری و انتظامی بحثی به میان نیامده است. نتایج تحقیق نشان می دهد برای کشف احکام و مقررات حاکم بر مسئولیت این موسسات می بایست به قواعد عام موجود در زمینه مسئولیت مراجعه کرد زیرا با بررسی ماهیت این گونه موسسات که اغلب شخصیتی مستقل از موسسان خود دارند می توان دریافت آنها در صورتی در برابر زوجین نابارور یا دیگر اشخاص طرف قرارداد مسئولیت قراردادی می یابندکه اولا، قرارداد نافذ و معتبری بین آنها و موسسه وجود داشته باشد و ثنای به دلیل نقض آن قرارداد خسارتی متوجه زوجین طرف یا دیگر اشخاص درگیر در فرایند درمان ناباروری شده باشد. به همین منظور باید قرارداد منعقده دارای کلیه شرایط اساسی صحت قراردادها که در ماده 190 قانون مدنی بیان شده اعم از: قصد طرفین و رضای آنها، مشروعیت جهت معامله، اهلیت طرفین و نیز موضوع معین به عنوان مورد معامله باشد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت حقوقی ، ناباروری ، زوجین نابارور ، درمان ، قانون